Δεν είμαι άσφαλτος αλλά η άσφαλτος που πάνω της τρέχουν παιδιά

Είμαι εκπαιδευτικός. Πώς έμπλεξα έτσι με αυτή τη δουλειά; Δεν είναι πάντα καλή μαζί μου, το ξέρω, αλλά από την ώρα που τη γνώρισα καμιά άλλη δεν θέλω. Τη μία με πληγώνει την άλλη με λυτρώνει.

Στον μαραθώνιο των παιδιών μερικές φορές νιώθω σαν εκείνο τον τύπο που τους δίνει τα νερά ανά κάποια χιλιόμετρα. Απλά να ξεδιψάσουν, να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν. Άλλες πάλι νιώθω σαν τους γονείς τους που πότε αγωνιούν, πότε καμαρώνουν και πολύ συχνά θέλουν να τρέξουν εκείνοι στη θέση τους. Κάποιες φορές είμαι ο προπονητής τους: «έλα, τρέξε, πιο γρήγορα, βάλε τα δυνατά σου, θυμήσου τι κάναμε στην προπόνηση». Μερικές φορές νιώθω σαν εκείνον τον τύπο που ενώ είναι στην εξέδρα και παρακολουθεί ως απλός θεατής θεωρεί ότι ασχολείται με τον αθλητισμό. Αλλά με διαφορά η χειρότερή μου φορά είναι εκείνη που νιώθω ο διοργανωτής του μαραθωνίου και αυτός που δίνει τα μετάλλια. Τότε πραγματικά δεν μου αρέσω καθόλου. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

 

Τρομοκρατημένο, απαξιωμένο, εξουθενωμένο, υποαμειβόμενο και πάροχο αμάθειας ως μάθηση. Αυτόν τον εκπαιδευτικό θέλουμε;

Σου είπαν να βάλεις πλάτη: σου αυξήσανε το ωράριο, σου ψαλίδισαν το μισθό, τα δώρα , τα επιδόματα, σου αυξήσανε τα καθήκοντα και σου είπαν πως όταν τα πράγματα φτιάξουν θα τα πάρουν πίσω όλα αυτά. Τα πράγματα έχουν φτιάξει εδώ και πολύ καιρό- μόνο τα πράγματα- αλλά εσύ δεν πρέπει να μιλάς αφού κάνεις λειτούργημα. 

Πέρασαν νόμους, πήγανε στα δικαστήρια, φτιάξανε πλατφόρμες, τα πειθαρχικά και οι ΕΔΕ βροχή. Απέκτησες μανία καταδίωξης ότι κάτι θα γίνει και θα βρεις το μπελά σου. Δεν κάνεις πια τη δουλειά σου απρόσκοπτα, απλά καλύπτεις τα νώτα σου γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Εσύ ο υπεύθυνος για τα πάντα και ο παντοτινός φταίχτης για ό,τι συμβεί στο σχολείο. Άκου τώρα και αυτό: Από τώρα και στο εξής πλέον είσαι υπεύθυνος και για ό,τι κάνει ή πάθει ένας μαθητής σου και έξω από το σχολείο όπως ένα βράδυ μίας μέρας των θερινών σου διακοπών. Για αυτό λοιπόν καταγράφεις, παρατηρείς, επεμβαίνεις, προστρέχεις στον εισαγγελέα, στη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, στην αστυνομία, παντού. Σου λένε ότι είναι όλη δική σου η ευθύνη, πρέπει να προλάβεις το κακό. Μα υπάρχει όμως μεγαλύτερο κακό από τον τρομοκρατημένο δάσκαλο;    

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

 

Τα «μαγικά» των εκπαιδευτικών τα βαπτίζουμε μάγια για να εξαπολύουμε εναντίον τους κυνήγι μαγισσών

Σε κάθε κυνήγι μαγισσών το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: Γιατί μας μαθαίνουν να φοβόμαστε τις μάγισσες και όχι εκείνους που τις καίνε ζωντανές;

Το κυνήγι μαγισσών ιστορικά είναι η καταδίωξη και καταδίκη σε θάνατο στην πυρά γυναικών για χρήση μαγείας κατά το Μεσαίωνα. Μεταφορικά είναι η αναζήτηση ενόχων που δεν υπάρχουν, με καθεστώς διώξεων χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία συνήθως για ιδεολογικούς ή πολιτικούς λόγους.

Το τελευταίο διάστημα έχει εξαπολυθεί κυνήγι μαγισσών εναντίον των εκπαιδευτικών. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Να αναφέρουμε μόνο κάποια από αυτά, από τα πιο χαρακτηριστικά: Η κόρη του Τσε Γκεβάρα, Αλέιδα επισκέπτεται σχολείο της Βέροιας. Αμέσως ΕΔΕ. Το μάθημα «Αρχαία ελληνική μάλαξη» σε ΕΠΑΛ του Αλιβερίου όπου παρεμπιπτόντως τηρούνται όλα τα προβλεπόμενα από τα αναλυτικά προγράμματα σπιλώνεται με κιτρινίλα από τα κανάλια. Αμέσως ΕΔΕ. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί καλούνται σε ΕΔΕ  είτε επειδή συμμετέχουν σε κάποια απεργία- αποχή είτε επειδή διαμαρτύρονται δημόσια για την ολιγωρία της κάλυψης των εκπαιδευτικών κενών είτε επειδή απλά έτυχε να βρεθούν στο λάθος σχολείο τη λάθος στιγμή όπου κάποιος τους κατηγόρησε για κάτι που έκαναν ή συνήθως για κάτι που παρέλειψαν να κάνουν. Βέβαια για να είμαστε ακριβοδίκαιοι οι πλειονότητα των ΕΔΕ δεν επισείει ποινές για τους εκπαιδευτικούς αλλά η όλη διαδικασία τούς προκαλεί τρόμο και στρέφει πάνω τους τα καχύποπτα μάτια της κοινωνίας. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Μάνα, φταίω εγώ που δεν ονειρεύομαι σαν και σένα έναν καλύτερο κόσμο;

ΜΗΤΕΡΑ: Για να σου πω την αλήθεια μού είναι λίγο τρομαχτικό που εσείς οι σημερινοί νέοι δεν θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο. Εμάς στην ηλικία σου ήταν το μεγαλύτερό μας όνειρο.

ΓΙΟΣ: Μου λες να αλλάξω τον κόσμο, όπως προσπαθήσατε να κάνετε και εσείς. Μα εγώ το μόνο που θέλω είναι να γίνω μέρος αυτού του κόσμου. Το μόνο δικό μου όνειρο είναι να μην περισσεύω.

ΜΗΤΕΡΑ: Δεν ξέρω ποια εξήγηση για την στάση σου μπορεί να θεωρηθεί χειρότερη: Δεν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο γιατί θεωρείς ότι ο κόσμος «πάει και τελείωσε» δεν αλλάζει ή γιατί είσαι ευχαριστημένος με τον κόσμο έτσι όπως έχει;

ΓΙΟΣ: Συγνώμη, εσύ εξακολουθείς να πιστεύεις  ότι μπορεί να αλλάξει ακόμα και μετά τη δική σας παταγώδη αποτυχία;

ΜΗΤΕΡΑ: Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσω να το πιστεύω αυτό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ