Αντί κάμερες, μάτια. Αντί σύλλογο διδασκόντων, ομάδες. Αντί σωματείο, ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Το «άβατο» της τάξης πρέπει να πεθάνει. Ο σύλλογος διδασκόντων πρέπει να πεθάνει. Το σωματείο πρέπει να πεθάνει. Αν πεθάνουν αυτά τότε το δημοκρατικό σχολείο μπορεί να γκρεμιστεί συθέμελα και αμέσως να αρχίσει η ανοικοδόμηση του Νέου Σχολείου.                          ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ

Αφήστε τους εκπαιδευτικούς να κάνουν και λίγο μάθημα

Πώς καταλαβαίνουμε ότι στην εκπαίδευση τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω; Είναι απλό: όταν τα αυτονόητα γίνονται συνθήματα διεκδίκησης. Ναι εκεί έχουμε φτάσει, να πρέπει να διεκδικούμε τα αυτονόητα. Να πρέπει να έχουμε ως βασικό σύνθημα το: «Αφήστε μας να κάνουμε και λίγο μάθημα».Το υπουργείο, εκεί στη Νερατζιώτισσα, βρίσκεται μόνιμα στη ζώνη της εξαγγελίας. Εν τω μεταξύ είναι απίστευτο πως κάθε νέα εξαγγελία του αυτόματα σημαίνει αφαίμαξη από το χρόνο και την ενέργεια των εκπαιδευτικών. Τα χρονικά και ενεργειακά αποθέματα των εκπαιδευτικών πλέον έχουν φτάσει στο όριο της εξάντλησης. Το χειρότερο από όλα είναι πως ο εκπαιδευτικός εξαναγκάζεται να απενδυθεί το ρόλο του διδάσκοντος και να ενδυθεί το ρόλο του διεκπεραιωτή των εξαγγελιών του υπουργείου που παρεμπιπτόντως σπάνια αφορούν την ουσία της εκπαίδευσης αφού πρόκειται κυρίως για επιπλέον γραφειοκρατικές υποχρεώσεις.  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  

  

Στο Γυμνάσιο τουρίστες, στο Λύκειο σκληρά εργαζόμενοι, στο Πανεπιστήμιο τεχνοκράτες - Αντιγραφή

Και να που οι βαθμίδες εκπαίδευσης στη χώρα μας διαφοροποιούνται πλέον όχι μόνο ως προς τη νοητική ετοιμότητα αλλά και ως προς τη στάση ζωής και τη συμπεριφορά των νέων μας. Διαφορετική στάση έχουν οι μαθητές στο Γυμνάσιο, διαφορετική στο Λύκειο και διαφορετική ως φοιτητές στο Πανεπιστήμιο. Και αυτή η διαφοροποίηση δεν έχει να κάνει με τις αναμενόμενες αλλαγές λόγω ηλικιακής ωρίμανσης αλλά με τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε βαθμίδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή  ΕΔΩ

 

Βρείτε σε ποιόν τύπο εκπαιδευτικού ανήκετε

1) Ο Βαθμο-Σκρουτζ 2) Ο νάρκισσος 3) Ο ωριαίος αποβολέας
4) Ο κολλημένος με το μάθημα 5) Ο κορεσμένος
6) Ο παραδοσιακός 7) Ο εξομολόγος Ο ανένταχτος
9) Ο σωφρονιστικός 10) Ο νεωτεριστικός 11) Ο μαθητοπατέρας
12) Ο αριστούχος της αξιολόγησης 13) Ο φροντιστής
14) Ο «θα με φάνε τα άγρια θηρία» 15) Ο «καλός μαθητής»
16) Ο trendy 17) Κανένας από τους παραπάνω τύπους
18) Συνδυασμός κάποιων από τους παραπάνω τύπους 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΆΘΕ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ

 

Αυτό δεν είναι σχολείο αλλά βαθμολογικό κέντρο

Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα, από αυτά που συνηθίζουμε να ονομάζουμε what if, είναι το εξής: Τι θα συνέβαινε σε ένα σχολείο αν οι μαθητές από την αρχή της χρονιάς γνώριζαν πως δεν πρόκειται να υπάρχει κανενός είδους βαθμολόγησής τους; Θα μπορούσε άραγε να σταθεί  ένα σχολείο χωρίς βαθμούς και εξετάσεις;

Όσο φορές και να πεις σε ένα παιδί το αυτονόητο πως «στο σχολείο πας για να μάθεις γράμματα», όσες φορές  και αν συμφωνήσει μαζί σου, δεν πρόκειται να του ξεριζώσεις την βαθιά πεποίθηση πως ο πραγματικός λόγος που πάει στο σχολείο είναι για να προσπαθήσει να  πάρει καλούς βαθμούς ή να έχει επιτυχία σε εξετάσεις. Ας μην κοροϊδευόμαστε: ο λόγος που πιστεύει κάτι τέτοιο είναι αυτό που εμείς οι ενήλικοι του υποδεικνύουμε με τη στάση μας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Μισό λάπτοπ, μισό μισθό, μισή ζωή αλλά διπλάσια δουλειά για τους εκπαιδευτικούς

Την χορήγηση voucher 200 ευρώ σε κάθε εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας ώστε να είναι καλυμμένος τεχνολογικά  για να μπορεί απρόσκοπτα να παρέχει τηλεκπαίδευση όποτε εκείνη του ζητηθεί. Όμως τα χρήματα αυτά δεν επαρκούν ούτε για μισό laptop ή μισό desktop. Για άλλη μία φορά φανερώνονται οι προθέσεις του υπουργείου παιδείας απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Μισό υπολογιστή, μισό μισθό, μισή ζωή. Διπλάσιες όμως αρμοδιότητες, εργασίες και καθήκοντα. Πάντα στα πλαίσια του σκεπτικού «do more with less». Μήπως είναι πλέον καιρός οι Έλληνες εκπαιδευτικοί να ζητήσουν δυναμικά πίσω την κλεμμένη οικονομική τους αξιοπρέπεια; Μήπως είναι πλέον καιρός η ελληνική κοινωνία να συνειδητοποιήσει πως «δάσκαλος φτωχός, μαθητής αγράμματος»;

‘Έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια (από το 2011) που οι αποδοχές των εκπαιδευτικών είχαν μία υποστεί τεράστια μείωση της τάξεως του 50% με το πρόσχημα της αναδιάρθρωσης της οικονομίας, των μνημονίων και της λιτότητας. Ο καιρός πέρασε, τα μνημόνια έληξαν, τα μέτρα λιτότητας έπαψαν να εφαρμόζονται. Οι μισθοί όμως των εκπαιδευτικών έμειναν παγωμένοι όλα αυτά τα χρόνια. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε την συγκεκριμένη συγκυρία που διανύουμε με την έκρηξη των τιμών των προϊόντων, με τις απίστευτες αυξήσεις στα καύσιμα και στο ηλεκτρικό ρεύμα μιλάμε ουσιαστικά για φτωχοποίηση του κλάδου. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Άγιε Βασίλη θέλω σαν δώρο να σταματήσω να είμαι αόρατος

Άγιε Βασίλη φέτος θα κάνω την έκπληξη και δεν θα σου ζητήσω παιχνίδια. Ελπίζω με αυτή μου τη στάση να μην σε στείλω και σένα στην ανεργία, όπως είναι τόσους μήνες ο μπαμπάς μου. Άγιε Βασίλη μου το ομολογώ ότι φέτος δεν ήμουν και τόσο καλό παιδάκι όπως συνηθίζουμε να γράφουμε στα γράμματα προς σε εσένα. Έχω όμως τους λόγους μου. Τους γράφω παρακάτω και πιστεύω πως θα με καταλάβεις και θα μου στείλεις και φέτος δώρο. 

Για το νέο έτος, το 2022, λοιπόν θέλω να σου ζητήσω διαφορετικά πράγματα. Να ξεκινήσω με το σχολείο μου. Αν μπορούσες να μου στείλεις ανθρώπους που νοιάζονται για μένα. Αυτοί οι περυσινοί εκεί που βγαίνουν οι αποφάσεις, νομίζω υπουργείο το λένε, δεν νιώθω ότι νοιάζονται. Δεν μπορούν να μπουν στη θέση μου γιατί από ότι λένε είναι μέσα σε κάτι γραφεία και δεν έχουν πατήσει ποτέ σε σχολείο. Όλο λένε «για το καλό μου» και «για το καλό μου» αλλά εγώ δεν πάω καθόλου καλά. Μέσα μου δεν είμαι καλά. Θα σου εξηγήσω. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Τα παιδιά ξέμαθαν να είναι μαθητές

Και να που το άνοιγμα των σχολείων δεν επέφερε την αναμενόμενη επαναφορά σε κανονική λειτουργία. Κατά γενική ομολογία όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία η σχολική καθημερινότητα έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολη. Η ένταση, η αταξία, το χάος, η παραβατικότητα, η αδιαφορία για την μάθηση, η δυσκολία στη συγκέντρωση και στην κατανόηση κυριαρχούν. Σαν τα παιδιά να έχουν απωλέσει την ιδιότητα να υπάρχουν ως μαθητές. Και γνωστικά αλλά και κοινωνικά. Είναι δυνατόν να ξέμαθαν να είναι μαθητές;

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

 

Θύτης εκφοβισμού: το «σκουπιδάκι» που ήθελε να γίνει «βασιλιάς»

Αδιαμφισβήτητα, ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση. Όπως με το να κλείνουμε τα μάτια γινόμαστε μέρος του προβλήματος το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το να απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία και την περιθωριοποίηση των θυτών. Υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από το να απορρίπτει μια ολόκληρη κοινότητα ένα νέο παιδί; Πως μπορεί ένα παιδί να ξεφύγει από τη μαύρη προφητεία πως κρύβει μέσα του έναν επικίνδυνο άνθρωπο; Και ξέρουμε πολύ καλά πόσο πιθανό είναι η προφητεία αυτή να γίνει αυτοεκπληρούμενη. Αν εξαντλήσουμε την σκληρότητα μας στους νέους με εκφοβιστική συμπεριφορά τότε προσθέτουμε άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της βίας, μόνο που αυτή τη φορά οι θύτες είμαστε εμείς και οι νέοι αυτοί είναι τα νέα θύματα. Το σπάσιμο της αλυσίδας της βίας απαιτεί άλλου τύπου χειρισμό γιατί πολύ κοινά: η βία φέρνει βία. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ