Τρομοκρατημένο, απαξιωμένο, εξουθενωμένο, υποαμειβόμενο και πάροχο αμάθειας ως μάθηση. Αυτόν τον εκπαιδευτικό θέλουμε;

Σου είπαν να βάλεις πλάτη: σου αυξήσανε το ωράριο, σου ψαλίδισαν το μισθό, τα δώρα , τα επιδόματα, σου αυξήσανε τα καθήκοντα και σου είπαν πως όταν τα πράγματα φτιάξουν θα τα πάρουν πίσω όλα αυτά. Τα πράγματα έχουν φτιάξει εδώ και πολύ καιρό- μόνο τα πράγματα- αλλά εσύ δεν πρέπει να μιλάς αφού κάνεις λειτούργημα. 

Πέρασαν νόμους, πήγανε στα δικαστήρια, φτιάξανε πλατφόρμες, τα πειθαρχικά και οι ΕΔΕ βροχή. Απέκτησες μανία καταδίωξης ότι κάτι θα γίνει και θα βρεις το μπελά σου. Δεν κάνεις πια τη δουλειά σου απρόσκοπτα, απλά καλύπτεις τα νώτα σου γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Εσύ ο υπεύθυνος για τα πάντα και ο παντοτινός φταίχτης για ό,τι συμβεί στο σχολείο. Άκου τώρα και αυτό: Από τώρα και στο εξής πλέον είσαι υπεύθυνος και για ό,τι κάνει ή πάθει ένας μαθητής σου και έξω από το σχολείο όπως ένα βράδυ μίας μέρας των θερινών σου διακοπών. Για αυτό λοιπόν καταγράφεις, παρατηρείς, επεμβαίνεις, προστρέχεις στον εισαγγελέα, στη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, στην αστυνομία, παντού. Σου λένε ότι είναι όλη δική σου η ευθύνη, πρέπει να προλάβεις το κακό. Μα υπάρχει όμως μεγαλύτερο κακό από τον τρομοκρατημένο δάσκαλο;    

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ