Όταν πριν από λίγα χρόνια κάποιοι συνδικαλιστές και αρθρογράφοι εκπαιδευτικοί μίλαγαν για αύξηση ωραρίου, για μειώσεις μισθών, για αξιολόγηση, για άρση της μονιμότητας και για απολύσεις εκπαιδευτικών η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων εκπαιδευτικών τούς αποκαλούσε στην καλύτερη περίπτωση κινδυνολόγους ή φαντασιόπληκτους και στη χειρότερη διαταραγμένους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η διεθνής εμπειρία φανέρωνε ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την πιο απλή έκφραση του νεοφιλελεύθερου ιδεολογικού μανιφέστου που έχει εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες. Το μανιφέστο αυτό σημαίνει όσο γίνεται λιγότερες δημόσιες και κοινωνικές παροχές αφού αυτά θεωρούνται ως τα βαρύτερα βαρίδια του κρατικού προϋπολογισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου