Κάτι χάνεται χρόνο με το χρόνο στο βλέμμα των παιδιών και αυτό ειδικά σήμερα φαίνεται τόσο έντονα όταν λόγω της μάσκας αντικρίζεις μόνο μάτια. Ανησυχώ όταν βλέπω παιδιά που τους μιλάς κατ’ ιδίαν και δεν μπορούν να κρατήσουν βλεμματική επαφή μαζί σου ούτε για μερικά δευτερόλεπτα. Παιδιά που η προσοχή τους διασπάται για ψύλλου πήδημα και που για να τραβήξεις το ενδιαφέρον τους ως εκπαιδευτικός πρέπει διαρκώς «να βγάζεις λαγούς μέσα από το καπέλο σου». Παιδιά που κοιτούν αλλά δε βλέπουν.
Αν παρακολουθήσει κανείς τα τεκταινόμενα το τελευταίο διάστημα στο χώρο της Παιδείας εύλογα θα αναρωτηθεί: «Μα καλά αυτοί που ηγούνται του αντίστοιχου υπουργείου είναι τόσο ανίκανοι»; Και πώς να μην αναρωτηθεί κάτι τέτοιο όταν τίποτα δεν φαίνεται να λειτουργεί καλά στα σχολεία κατά την φετινή σχολική χρονιά. Μπήκε ο Οκτώβρης και ακόμα υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, πολλά σχολεία τελούν υπό κατάληψη, πολλά σχολεία κλείνουν λόγω κρουσμάτων κορονοϊού, στα περισσότερα σχολεία ακόμα δεν έχει αρχίσει η παράλληλη στήριξη για τα παιδιά εκείνα που την έχουν απόλυτη ανάγκη, δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες προσλήψεις σε καθαρίστριες, δεν έχει παρθεί (πέρα από την υποχρεωτική χρήση μάσκας) κανένα άλλο μέτρο για την προστασία της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών, ο αριθμός των μαθητών μέσα στις αίθουσες αντί να μειώνεται αυξάνεται και ας μην μιλήσουμε για το τραγικό φιάσκο με τις δωρεάν μάσκες. Ατέλειωτος ο κατάλογος. Αφού λοιπόν κανείς τα διαπιστώσει όλα αυτά θα περάσει λογικά στη δεύτερη αναρώτηση: «Μα αφού οι ιθύνοντες του υπουργείου Παιδείας είναι τόσο ανίκανοι να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους γιατί παραμένουν στη θέση τους»;
Προσωπικά διαφωνώ εντελώς, η αποστολή εκτελείται στο ακέραιο και οι υπουργοί επιδεικνύουν απόλυτη ικανότητα. Οι προηγούμενες αναρωτήσεις ήταν εντελώς λάθος. Ο λόγος είναι πως πήραμε ως δεδομένο πως η συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική αποσκοπεί στην βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και του δημόσιου σχολείου. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση επενδύει στην πλήρη απαξίωση του δημόσιου σχολείου ώστε να λιπανθεί ο δρόμος για τον διακαή της πόθο: την ιδιωτικοποίησή του. Και αυτό το σχέδιο εξυπηρετείται απόλυτα από τη δήθεν ανικανότητα της διοίκησης του υπουργείου Παιδείας.
