Αν κάναμε την ίδια ερώτηση σε ένα γονέα πριν από 30-40
χρόνια και σε ένα γονέα σήμερα σχετικά με το ποια είναι η μεγαλύτερή του
προσδοκία όσον αφορά τον γονεϊκό του ρόλο, πιθανόν η απάντηση να ήταν η ίδια: «να
μεγαλώσει σωστά το παιδί του». Αν όμως ζητούσαμε από τους δύο γονείς (του τότε
και του τώρα) να εξηγήσουν τι σημαίνει για αυτούς σωστό μεγάλωμα του παιδιού
τους, τότε πολύ πιθανά να είχαμε δύο εντελώς διαφορετικές απαντήσεις: ο γονέας
του τότε, χωρίς περιστροφές, θα έλεγε πως είναι η εξασφάλιση τροφής, ένδυσης
και μόρφωσης για το παιδί του ενώ ο γονέας του τώρα, αφού ξεπερνούσε το αρχικό
του βραχυκύκλωμα, θα απαντούσε με πολύ βαρυσήμαντο ύφος πως το σωστό μεγάλωμα
ενός παιδιού είναι ένα σοβαρό θέμα που απαιτεί πολύ βαθιά και εμπεριστατωμένη
ανάλυση. Η αλήθεια είναι πως ο γονέας του τότε φαντάζει εντελώς ζεν σε σχέση με
τον σημερινό γονέα ο οποίος έχει στην ημερήσια διάταξη το αυτομαστίγωμα, είναι
ενοχικός, ανησυχεί πολύ και βασανίζεται από το ερώτημα που δεν έχει απάντηση:
«είμαι καλός γονέας»;
Παρακάτω ακολουθούν οι επιμέρους διαφορές του γονέα του τότε και του γονέα του τώρα:
