Η «προσευχή» ενός εκπαιδευτικού

Να χαμογελώ με νόημα όταν κάποιοι συγκρίνουν τη δουλειά του εκπαιδευτικού με εκείνη του θεατρικού ηθοποιού. Δεν έχουν άδικο. Η διαφορά είναι ότι ενώ ο ηθοποιός παίζει ένα ρόλο, ο εκπαιδευτικός καλείται να παίξει τόσους ρόλους όσοι είναι και οι θεατές. 

Να μην ξεχνώ ποτέ, ότι η παράσταση είναι παιδική και ας έχει νοήματα μεγάλων. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ

 

Σχολείο 2025. Γονείς, αυτή την παιδεία θέλετε για τα παιδιά σας;

Η παρακάτω ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια σε άλλες χώρες όπως στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και στη Σουηδία. Η εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζεται σε αυτές τις χώρες είναι ακριβώς ίδια με αυτή που επιχειρείται να εφαρμοστεί και στη χώρα μας. Αυτό που διακυβεύεται είναι το ίδιο το μέλλον του δημόσιου σχολείου. Οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν, αντιστέκονται αλλά είναι μόνοι τους. Είναι η ώρα να μιλήσουν οι γονείς. Είναι η ώρα να αποφασίσουν αν αυτό που θα απεικονιστεί στην παρακάτω ιστορία είναι το σχολείο που ονειρεύονται για τα παιδιά τους. Μετά θα είναι πολύ αργά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

 

Μη ικανοποιητικός εκπαιδευτικός ή μη ικανοποιημένος;

Αν μπει ο αξιολογητής στο μάθημά μου θα τον ρωτήσω ποιο από τα δύο μου μαθήματα θέλει να του δείξω. Γιατί έχω ένα μάθημα για τους μαθητές μου και ένα αποκλειστικά για εκείνον. Για τους μαθητές μου είναι αυτό που κάνω κάθε μέρα. Αλλά αυτό μάλλον δεν θα τον ενδιαφέρει. Για εκείνον έχω άλλο μάθημα. Ένα μάθημα πρότυπο που θα του το δείχνω κάθε δύο χρόνια. Και να τα σενάρια, να τα φύλλα εργασίας  και να ο διαδραστικός πίνακας. Θα του πω λοιπόν το ποίμα που θα έχει γράψει ο ίδιος και θα είναι πολύ ευχαριστημένος. Τόσο ευχαριστημένος που πιθανά να τικάρει το κουτάκι: «εξαιρετικός». Μόνο οι μαθητές μου θα με κοιτάνε αποσβολωμένοι και το μόνο που θα σκέφτονται είναι ότι «θέλουμε τον καθηγητή μας πίσω». Δεν χρειάζεται όμως καθόλου να ανησυχούν. Από την επόμενη  κιόλας μέρα τα πράγματα θα είναι όπως και πριν.   ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ

 

Αυτοαξιολόγηση stop. Από ιδεοληψία; Από αντιδραστικότητα; Όχι, από ευθύνη

Έφτασε η ώρα που πρέπει πάλι οι σύλλογοι διδασκόντων των σχολικών μονάδων να συνεδριάσουν με θέμα την αυτοαξιολόγηση. Είναι απίστευτη η εμμονή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, μετά την περυσινή ξεκάθαρη άρνηση του κλάδου. Αυτή τη φορά φοβούμενη Βατερλό έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τη μακιαβελική μέθοδο. Το ένα και μοναδικό μέσο που θεωρεί πως αγιάζεται από το σκοπό είναι η απειλή για κυρώσεις σε όσους συμμετέχουν στην απεργία-αποχή την οποία έχουν εξαγγείλει ήδη τα σωματεία των εκπαιδευτικών (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ).  

Αναρωτιέται όμως κανείς πως είναι δυνατόν η ηγεσία του υπουργείου να μη λαμβάνει υπόψιν την εκπεφρασμένη γνώμη των εκπαιδευτικών πάνω στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων έτσι όπως αυτή σαφώς διατυπώθηκε κατά την προηγούμενη φορά. Είναι δυνατόν να αγνοήσει ποσοστά πάνω από 90% συμμετοχής στην απεργία- αποχή; Είναι δυνατόν να ξαναεπιχειρήσει κάτι που σχεδόν σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα απορρίπτει; Πρόκειται για την πλήρη απαξίωση και αγνόηση της γνώμης ενός ολόκληρου κλάδου.

Ας προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Την ηγεσία του υπουργείου δεν την συγκινεί ούτε το γεγονός πως ακόμα και οι παρατάξεις που πρόσκεινται πολιτικά στο κυβερνόν κόμμα (ΔΑΚΕ) έχουν και αυτές εναντιωθεί στην αυτοαξιολόγηση; Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβει πως σύσσωμος ο κλάδος των εκπαιδευτικών έχει τραβήξει κόκκινη γραμμή για το συγκεκριμένο θέμα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

 

Big Axiologitis is watching you

Γεια σας. Φέρω τον τίτλο  του εκπαιδευτικού. Το αναφέρω έτσι γιατί δεν ξέρω, από εδώ και πέρα, αν θα με αφήσουν και να τον τιμάω. Όπως βλέπετε περιδιαβαίνω μόνος μου στο προαύλιο. Αν αναρωτιέστε γιατί, θα σας πω. Λόγω της αξιολόγησης νιώθω πλέον πως οι συνάδελφοι είναι αντίπαλοι και ο Διευθυντής μπαμπούλας. Παραμιλώ σαν την Αστέρω: «Ο πιο μικρός μου αδερφός είναι το χαμομήλι, κι ο πιο μεγάλος μου αδερφός είναι το κυπαρίσσι». 

Θα μου πείτε: αναμενόμενο για όποιον έχει διαβάσει τα βασικά σημεία των νέων νόμων για την παιδεία που ψηφίστηκαν πρόσφατα. Για την αναβάθμιση του σχολείου, για την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και για την αξιολόγηση. Αφού επιμένετε θα τα μοιραστώ και μαζί σας. Μόνο μην μου δίνετε και μεγάλη σημασία γιατί όπως είπαμε πλέον δεν μιλώ, παραμιλώ. Έχουμε και λέμε λοιπόν: 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

 

Η διδασκαλία είδος υπό εξαφάνιση

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021. Η Λυδία έχει μεγάλη αγωνία για τη σημερινή μέρα. Είναι η πρώτη φορά που θα εφαρμόσει στην πράξη τη μέθοδο της ανεστραμμένης τάξης στο σχολείο της. Την προηγούμενη μέρα φρόντισε να στείλει μέσω της πλατφόρμας e-me υλικό στους μαθητές της για να προετοιμαστούν μόνοι τους. Μετά από μεγάλη έρευνα κατέληξε να τους στείλει το link με ένα βίντεο που βρήκε στο youtube με το μάθημα της επόμενης μέρας που ήταν ο 1^ος Νόμος του Νεύτωνα.

 Η Λυδία είναι υπέρμαχος των νεωτεριστικών και πρωτοποριακών μεθόδων διδασκαλίας. Μέχρι σήμερα εφάρμοζε τις πιο σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας για τις οποίες μάλιστα διαπίστωνε στην πράξη την αποτελεσματικότητά τους. Ξεκίναγε το μάθημα φυσικής με την αναζήτηση των προϊδεάζουσων (εναλλακτικών) απόψεων των μαθητών για το επόμενο μάθημα, μετά προχωρούσε στην διαδικασία όπου οι μαθητές έρχονταν σε γνωστική σύγκρουση ώστε να απορρίψουν μόνοι τους τις λανθασμένες αυτές προ- υπάρχουσες απόψεις και μετά με ερωτήσεις της μαιευτικής μεθόδου ή με πείραμα γινόταν η οικοδόμηση της νέας γνώσης από τους μαθητές με τη δική της καθοδήγηση. Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονταν από ερωτήσεις κριτικής σκέψης, ασκήσεις και προβλήματα που αποσκοπούσαν στην εμβάθυνση και στην εμπέδωση της νέας ύλης και όχι στην παπαγαλία και στην στείρα μεθοδολογία.

Σήμερα λοιπόν έρχονται και της λένε να ξεχάσει αυτά που ήξερε και να εφαρμόσει τη μέθοδο της ανεστραμμένης τάξης. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ
 

Αξιολόγηση και «αναστροφή τάξης»: καταστροφή σχολείου και εκπαιδευτικού

Ποιό άραγε θα ήταν το καλύτερο καμουφλάζ για έναν εμπρηστή; Φυσικά, το να παρουσιάζεται με τη στολή του πυροσβέστη. Για έναν απατεώνα; Μα φυσικά ένα απαστράπτον κουστούμι. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τα τελευταία εξαγγελλόμενα μέτρα του υπουργείου Παιδείας που αφορούν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, την «ανεστραμμένη τάξη», τα «εργαστήρια δεξιοτήτων» και την αυτονομία των σχολικών μονάδων τα οποία παρουσιάζονται καμουφλαρισμένα ως κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Τα μέτρα μιλάνε για ένα νέο μοντέρνο σχολείο, το σχολείο του μέλλοντος, ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπούν στην καταστροφή του σχολείου και στην μετατροπή του σε θάλαμο εκκόλαψης αμόρφωτων «ανδροειδών» έτοιμων να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς. Μιλάνε επίσης για την πλήρη απελευθέρωση και ενίσχυση του ρόλου των εκπαιδευτικών ενώ στην πραγματικότητα ο ρόλος αυτός, πέρα από το ότι γίνεται κομπάρσου, αποκτά πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μοντελοποιείται και απομυζάται η ουσία του. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ

Γιατί οι μαθητές αυτή την περίοδο είναι εκτός ελέγχου;

Θα περίμενε κανείς πως με το άνοιγμα των σχολείων και με την επανέναρξη της δια ζώσης διδασκαλίας θα υπήρχε και η αντίστοιχη θετική ανταπόκριση από την πλευρά των μαθητών. Και όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Και υπάρχουν λόγοι, συγκεκριμένοι. Η μέση εικόνα που επικρατεί αυτή την περίοδο στα σχολεία είναι ιδιαζόντως χαοτική. Μαθητές με φανερό έλλειμμα συγκέντρωσης, αυτοπειθαρχίας και ενδιαφέροντος για τη μάθηση και εκπαιδευτικοί που στη συντριπτική τους πλειοψηφία προσπαθούν να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται αλλά που νιώθουν αδύναμοι να προβάλλουν αποτελεσματική αντίσταση στην ορμητικότητα του χάους. Είναι εμφανές πως αυτά που χτυπούν αυτή τη στιγμή την εκπαιδευτική κοινότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τα απόνερα της καραντίνας, της τηλεκπαίδευσης και όλων εκείνων των αναγκαίων κακών που βιώσαμε από τον περυσινό Μάρτη και μετά.   ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

 

Ευτράπελες ιστορίες από το μάθημα με webex

Οι ιστορίες που θα ακούσετε παρακάτω είναι απίστευτες και όμως αληθινές. Είναι βασισμένες σε μαρτυρίες του γράφοντος και συναδέλφων αυτού. Στην τηλεκπαίδευση ο εκπαιδευτικός αντιλαμβάνεται τα όσα διαδραματίζονται στο μάθημα με υποθέσεις και πιθανότητες και όχι με τη σιγουριά της δια ζώσης επικοινωνίας. Αυτή η ψηφιακή ομίχλη ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και τους μαθητές ενίοτε προκαλεί ευτράπελα.  Μην σας ξεγελάσει ο ανάλαφρος τρόπος περιγραφής του κειμένου. Η αλήθεια είναι ότι όντως εκ των υστέρων πολλά από αυτά αποκτούν μια ελαφρότητα. Την ώρα όμως που βιώνονται είναι ιδιαίτερα δύσκολα και σε βάζουν σε δοκιμασία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ 

 

Παιδιά και έφηβοι σε σπιράλ αδράνειας μέσα στην καραντίνα

Παρόλο που οι κίνδυνοι για τη σωματική υγεία που διατρέχουν τα παιδιά και οι έφηβοι από την πανδημία είναι περιορισμένοι, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους κινδύνους για την ψυχολογική και την πνευματική τους υγεία. Η παρατεταμένη καραντίνα και η ιδρυματοποίηση που αυτή επιφέρει, τα κλειστά σχολεία,  το άγχος και η αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι σε σχέση με την πανδημία, η αναγκαστική κοινωνική απόσταση που πρέπει να τηρούν, η βαρεμάρα και η χρήση της οθόνης υπολογιστών και κινητών ως σχεδόν μοναδικού μέσου επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, επιφέρουν έντονη ψυχολογική και πνευματική επιβάρυνση στα παιδιά και στους εφήβους.

Ο μεγάλος κίνδυνος φυσικά δεν είναι το «μένουμε σπίτι» αλλά το «μένουμε μακριά από άλλους ανθρώπους». Ειδικά στις μικρές ηλικίες όπου που οι άνθρωποι βρίσκονται «υπό διαμόρφωση και υπό κατασκευή» και που οι εμπειρίες που αποκομίζουν από τις σχέσεις τους με τους άλλους είναι καθοριστικές. Σήμερα λοιπόν αντί να βιώνουν την παιδικότητά τους, τους  ζητείται η αναστολή της και η  απενεργοποίηση της ζωτικότητας και της κοινωνικότητάς τους. Ακόμα και αυτή η αίσθηση της ανεμελιάς που συνοδεύει αυτές τις ηλικίες: «εμείς είμαστε νέοι και δεν κινδυνεύουμε από τίποτα» φαίνεται να δοκιμάζεται από την πρόωρη συνειδητοποίηση της θνητότητας. Κοντολογίς λαμβάνει χώρα μια πράξη ενάντια στην ίδια τους την φύση. Χρειάζεται την προσοχή μας. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

 

Παιδιά με αυτοεκτίμηση φούσκα

Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη η έννοια της αυτοεκτίμησης ως η βασικότερη προϋπόθεση για να μπορέσει ένα παιδί στην ενήλικη ζωή του να έχει προσωπική πληρότητα και επαγγελματική επιτυχία. Οι υπερβολικοί έπαινοι, τα κανακέματα οι ζητωκραυγές και οι θετικές αντιδράσεις ως τονωτικές ενέσεις του «εγώ» του παιδιού ξεκινούν εξ απαλών ονύχων και αποτελούν μέρος μιας μορφής διαπαιδαγώγησης που έχει ως μοναδικό σκοπό την καλλιέργεια υψηλής αυτοεκτίμησης. Θεωρείται μάλιστα πως ακόμα και η υπερβολή μόνο καλό μπορεί κάνει στην τόνωση της αυτοεκτίμησης ενός παιδιού.

 Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Σε πολλές περιπτώσεις όμως αυτό το ίδιο παιδί που ενώ φαινόταν πως έσφυζε από «πίστη στον εαυτό του», με το που έρχεται αντιμέτωπο με την πρώτη δυσκολία, αποτυχία, κριτική ή στραβοτιμονιά της ζωής, αδυνατεί να ανταπεξέλθει αναγκάζοντας τους γονείς του να «καθαρίσουν» εκείνοι. Αυτού του είδους η αυτοεκτίμηση στην ουσία αποδεικνύεται μια φούσκα που όσο πιο πολύ τη φουσκώνεις τόσο πιο πολύ αδυνατίζουν τα τοιχώματά της και τόσο πιο εύκολα σκάει. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή      ΕΔΩ 

 

Καζαμίας για την Παιδεία 2021 (αστρολογικές προβλέψεις)

Στο κείμενο αυτό αναφέρονται οι προβλέψεις για την Παιδεία για το έτος 2021 με βάση τις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας, έτσι όμως όπως αυτές γίνονται αντιληπτές από έναν παγκοσμίου φήμης αστρολόγο. 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ