Η σύγχρονη μορφή καπιταλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός, δεν
είναι βιαστικός, προχωράει σταδιακά και μεθοδικά στις επιδιώξεις του. Ο λόγος
είναι απλός: σε αντίθεση με τις παλαιότερες μορφές καπιταλισμού αυτός
χρειάζεται τη συναίνεση των πλατιών μαζών, άρα πρέπει πρώτα να πείσει τις
συνειδήσεις τους ότι όλα γίνονται για το καλό τους. Και αν δυνατόν να
παρουσιάσει ως κοινωνικό αίτημα τα ιδιοτελή του σχέδια.
Κάτι παρόμοιο επιδιώκει ο νεοφιλελευθερισμός και με το
δημόσιο σχολείο που αφού πρώτα αποδείξει ότι είναι «άσκημο» μετά μπορεί
κάλλιστα να το κοιμίσει και με κατάλληλες πλαστικές επεμβάσεις να το μετατρέψει
σε μια ωραιότατη εταιρία. Τα τελευταία χρόνια αφού διανύσαμε την περίοδο
απόδειξης της ασκήμιας (αναποτελεσματικότητας) του δημόσιου σχολείου έχουμε πλέον
εισέλθει στην περίοδο της βαθιάς τεχνητής ύπνωσης και των επεμβάσεων. Ως
αναισθητικό μάλιστα χρησιμοποιούνται οι πιο σύγχρονες τεχνικές μάρκετινγκ.
