Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Θέλουμε, λέμε, την ευτυχία των παιδιών μας. Μήπως εννοούμε την επιτυχία;

Αν πραγματοποιούταν μια έρευνα που θα έθετε στους Έλληνες γονείς την ερώτηση «επιτυχία ή ευτυχία είναι αυτό που θέλετε για τα παιδιά σας;», η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε, χωρίς δεύτερη σκέψη, «την ευτυχία τους, εννοείται». Κάποιοι πιθανόν να απαντούσαν: «μα η επιτυχία βοηθάει στην ευτυχία, άρα και τα δύο». Κανείς όμως δεν θα απαντούσε σκέτο «επιτυχία». Το συμπέρασμα λοιπόν της έρευνας θα ήταν ότι οι Έλληνες γονείς αισθάνονται ως πρώτη τους επιθυμία την ευτυχία των παιδιών τους και μετά έρχεται η επιτυχία τους. Προσωπικά όμως θα είχα εντελώς διαφορετική άποψη: θα θεωρούσα την έρευνα άκυρη και ένα τέτοιο συμπέρασμα ψευδές. Ψευδές, όχι γιατί οι γονείς θα απαντούσαν ηθελημένα ψέματα αλλά γιατί έχουν μια ψευδή ιδέα όσον αφορά τις προσδοκίες που έχουν από τα παιδιά τους. Άλλα όνειρα έχουν για τα παιδιά τους και άλλα θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν.   

Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες ευχές που δίνουμε στα παιδιά; «Καλή πρόοδο», «καλή επιτυχία στις εξετάσεις», «συγχαρητήρια που πήρες το τάδε δίπλωμα ή πτυχίο». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει γονείς να εκφράζουν ως απολογισμό ζωής: «κατάφερα και σπούδασα τα παιδιά μου» ή «έβγαλα ένα γιατρό και μια δικηγόρο»; Καμαρώνουμε για τα παιδιά μας όταν είναι καλοί μαθητές, επιτυχόντες σε εξετάσεις, επιτυχημένοι επαγγελματίες και καλά κάνουμε. Αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που καμαρώσαμε επειδή απλά είδαμε το παιδί μας να χαμογελάει, επειδή το είδαμε να νοιάζεται για άλλους ανθρώπους ή να κάνει μία καλή πράξη ή επειδή είπε ένα ωραίο αστείο ή ανέπτυξε ένα καλό επιχείρημα σε μια συζήτηση; Πότε νιώσαμε ότι αυτό το πλάσμα είναι απλά ένα δώρο που δεν χρειάζεται κανένα παράσημο, καμία επιτυχία, καμία λάμψη για να μας ομορφαίνει τη ζωή; Αλήθεια κοιτάμε ποτέ τα παιδιά μας με τα δικά μας μάτια ή μόνο με τα μάτια των άλλων;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Τα διαφορετικά παιδιά, τριανταφυλλιές με αγκάθια

Είναι κάτι παιδιά που είναι διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Μοιάζουν με τριανταφυλλιές.  Μια τριανταφυλλιά έχει πανέμορφα λουλούδια μα έχει και αγκάθια. Αγκάθια για να την προστατεύουν από τα αλόγιστα χέρια. Όμως η τριανταφυλλιά θέλει να συλλέξουμε τα λουλούδια της, αλλιώς δεν θα άφηνε τόσες αποστάσεις ανάμεσα στα αγκάθια. Δεν θέλει όμως απότομα γιατί τότε μπορεί χάσει κάποια από τα χρωματιστά της πέταλα και να την αναγκάσουμε να μας τρυπήσει με τα αγκάθια της. Έτσι είναι και αυτά τα διαφορετικά παιδιά για τα οποία θα ακούσετε παρακάτω.   
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Όταν οι εκπαιδευτικοί υποβαθμίζουμε το ρόλο μας

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι ο ρόλος των εκπαιδευτικών δεν μπορεί παρά να ταυτίζεται με το ρόλο ολόκληρου του εκπαιδευτικού μας συστήματος ο οποίος κατά την γνώμη μου θα όφειλε να είναι ένας και μοναδικός: η δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων πολιτών. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση όπου οι εκπαιδευτικές πολιτικές, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, θέτουν ως βασικό στόχο τους το ακριβώς αντίθετο, την δημιουργία μη σκεπτόμενων και παθητικών πολιτών; Τότε τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Να γίνουν τα γρανάζια και οι εφαρμοστές τέτοιων πολιτικών; Να θεωρήσουν ότι δεν είναι δική τους δουλειά αλλά εκείνων που παίρνουν τις αποφάσεις κρατώντας για τον εαυτό τους τον άχαρο ρόλο της διεκπεραίωσης; Παρακάτω αναφέρονται οι, κατά τη γνώμη μου, στάσεις και πρακτικές των εκπαιδευτικών με τις οποίες οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί υποβαθμίζουμε το ρόλο μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα των Ελλήνων μαθητών

Όταν κανείς αποφασίσει να μιλήσει για τα γενικά χαρακτηριστικά ενός πληθυσμού ή μιας ομάδας ανθρώπων, αναγκαστικά θα πρέπει να μιλήσει για τον μέσο όρο. Φυσικά και υπάρχει ποικιλότητα, ειδικά δε όταν μιλάμε για συμπεριφορές και αντιλήψεις. Παρόλα αυτά προσωπικά θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμο να ασχοληθούμε με την κυρίαρχη τάση χαρακτηριστικών των Ελλήνων μαθητών ακόμα και αν υπάρχουν εξαιρέσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή ΕΔΩ ή ΕΔΩ 

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Το σχέδιο «όλοι ΕΠΑΛ» είναι παγίδα για μαθητές και καθηγητές των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ

Το υπουργείο Παιδείας το τελευταίο διάστημα επιδιώκει να στρέψει όλο και περισσότερους μαθητές προς τα ΕΠΑΛ. Ενδεικτική  είναι η πρόσληψη 223 ψυχολόγων μόνο όμως στα ΕΠΑΛ. Μέχρι και διαφημιστικό σποτάκι στην τηλεόραση για τα ΕΠΑΛ δημιούργησε, σαν να πρόκειται για καταναλωτικό προϊόν που χρειάζεται προώθηση. Είναι προφανές ότι επιδιώκει την αντιστροφή της σχέσης μεταξύ των μαθητικών πληθυσμών των δύο ειδών Λυκείων, των ΕΠΑΛ και των Γενικών Λυκείων(ΓΕΛ). Για να «τσιμπήσουν» οι μαθητές και οι καθηγητές χρησιμοποιεί «τυράκια». Αν όμως δεν προσέξουν τους περιμένει η «φάκα». ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Ένα λησμόνιο την ημέρα τα μνημόνια κάνει πέρα

Και να που τα μνημόνια έλαβαν επιτέλους τέλος. Τώρα μπαίνουμε σε μια νέα φάση, την φάση «να τα αφήσουμε όλα πίσω, ότι έγινε-έγινε, καιρός για ένα νέο restart». Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα είναι να ξεχάσουμε, να λησμονήσουμε. Γι’ αυτό οι ειδικοί πάνω σε τέτοια θέματα ιατροί συνιστούν την ενίσχυση της δόσης του μοναδικού φαρμάκου που παίρναμε τόσα χρόνια και που επιδρούσε άκρως θεραπευτικά απάνω μας χαρίζοντάς μας την απαραίτητη υπομονή και ανεκτικότητα για να την βγάλουμε καθαρή. Δεν είναι άλλο από το «λησμόνιο». Το θαυματουργό «λησμόνιο» λοιπόν το παίρναμε πολύ πιο πριν πάρουμε τα μνημόνια, κατά την διάρκεια αυτών και από ότι δείχνουν τα πράγματα θα χρειαστεί να το παίρνουμε για πολλά ακόμα χρόνια με ενισχυμένη μάλιστα δόση. Ας δούμε όμως σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η λήψη «λησμονίου» καθώς και την αντίστοιχη δοσολογία:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

Πετάμε στον Καιάδα τους αδύναμους μαθητές

Θα ακούσετε να μιλάνε γι’ αυτούς με διάφορους χαρακτηρισμούς: τεμπέληδες, αδιάφοροι, ανίκανοι, δύσκολοι, αυτοί που δεν παίρνουν τα γράμματα, «τελειωμένοι», ταραξίες, υπερκινητικοί, κακοί μαθητές, μαθητές που δεν «τους κόβει» κ.ά. Στην πραγματικότητα όμως είναι απλώς αδύναμοι μαθητές δηλαδή μαθητές που χαρακτηρίζονται από σχολική αποτυχία. Είναι πολύ εύκολο να θεωρήσουμε όλους τους παραπάνω χαρακτηρισμούς ως πιθανές αιτίες της χαμηλής επίδοσης αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο:  είναι τα αποτελέσματα της χαμηλής επίδοσης. Η ανικανότητα, η τεμπελιά, η φασαρία που κάνουν οφείλεται στην χαμηλή τους επίδοση, στην σχολική τους αποτυχία και στην αδυναμία ή αδιαφορία του εκπαιδευτικού μας οικοδομήματος να τους εμπλέξει στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τις πραγματικές αιτίες της χαμηλής επίδοσης θα τις συζητήσουμε παρακάτω.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Τα παιδιά χρειάζονται γονείς που τα αποδέχονται, όχι μάνατζερ

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στη χώρα μας να αναδύεται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα, μια νοοτροπία γονέων με μη ρεαλιστικές ή υπερβολικές προσδοκίες. Επιπλέον παρατηρείται το φαινόμενο οι γονείς με υπερβολικές προσδοκίες από τα παιδιά τους να αναλαμβάνουν δράση οι ίδιοι για την εκπλήρωση των προσδοκιών αυτών. Μοιάζει να έχουν μεταβολίσει τον γονεϊκό τους ρόλο σε ένα είδος μάνατζερ που έχει έναν και μοναδικό σκοπό: τη διάκριση του παιδιού τους. Εδώ δεν εννοούμε απλά την επαγγελματική αποκατάσταση που είναι μια παλιά ιστορία και ανέκαθεν ήταν η μεγάλη προσδοκία των ελλήνων γονέων. Εννοούμε την προσδοκία: «να γίνει το παιδί μου κάτι σημαντικό, να ξεχωρίσει». Μιλάμε για την πρωτιά, την αποθέωση, το χειροκρότημα, τα βραβεία. Αναρωτιέμαι μήπως όλο και περισσότεροι γονείς γινόμαστε σαν «τα αμερικανάκια» που κάποτε κοροϊδεύαμε; 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

Καλλιεργείται η επικίνδυνη αντίληψη ότι το σχολείο είναι μη απαραίτητο

Τα τελευταία χρόνια ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα ταλανίζεται από αλλαγές επί αλλαγών που σύμφωνα με το εκάστοτε υπουργείο Παιδείας έχουν σαν σκοπό την βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ειδικά το τελευταίο διάστημα η εξαγγελία νέων μέτρων έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Εκπαιδευτικοί , μαθητές και γονείς μοιάζουν με ζαλισμένα κοτόπουλα. Το αποτέλεσμα;  Το ξεχαρβάλωμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και το χάσιμο του σταθερού πλαισίου που τόσο έχουν ανάγκη οι μαθητές. Κάθε νέο μέτρο που παίρνεται το μόνο που καταφέρνει είναι να προσθέτει και άλλη μια δόση στην προηγούμενη παθογένεια του εκπαιδευτικού οικοδομήματος. Μοιάζει με ετοιμόρροπο σπίτι, με μισογκρεμισμένους τοίχους, παράθυρα και οροφή και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε κάθε τόσο και λιγάκι τις κουρτίνες. Παρακάτω σας παραθέτω ένα μόνο παράδειγμα που αποδεικνύει πως μια απόφαση του υπουργείου Παιδείας βγάζει στη φόρα όλη την νοσηρότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ως εκ τούτου αυτοπαγιδεύεται:  
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

Μύθοι και πραγματικότητα για τις πανελλαδικές εξετάσεις

Μύθος 1ος : Οι πανελλαδικές εξετάσεις κάνουν κακό στην ψυχική υγεία των υποψηφίων


Πραγματικότητα: Γενικά οι εξετάσεις αν διατηρούν το νόημα και την βαρύτητα που πρέπει να έχουν δεν μπορούν βλάψουν τους μαθητές. Επικίνδυνη για την ψυχική υγεία των μαθητών είναι η αναγωγή των εξετάσεων σε απόλυτο καθοριστικό γεγονός στη ζωή των μαθητών και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπου όλα γυρίζουν στον αστερισμό των εξετάσεων. Γονείς και φροντιστές  βρίσκονται στα όρια εγκεφαλικού. Μια ολόκληρη χώρα  ασχολείται με τις πανελλαδικές εξετάσεις ως πρώτο θέμα στα κανάλια και τις μετατρέπει σε άκρως ψυχοφθόρα διαδικασία. Τα παιδιά δεν τρέμουν τις ίδιες τις εξετάσεις αλλά τη στάμπα του αποτυχημένου που θα τους κολλήσουμε σε περίπτωση που δεν τα πάνε καλά. Τα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας που είναι καρφωμένα πάνω στις επιδόσεις τους τρέμουν. 
Ακολουθούν άλλοι 10 μύθοι για τις Πανελλαδικές εξετάσεις .
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Η τέχνη και ο αθλητισμός είναι τα αποπαίδια της Παιδείας στη χώρα μας

Είναι εντελώς παράλογο η χώρα με την μεγαλύτερη ιστορική κληρονομιά στην τέχνη και στον αθλητισμό, αντί να φροντίζει να τα μεταλαμπαδεύει στις επόμενες γενιές, να τα αντιμετωπίζει ως αποπαίδια της εκπαίδευσης. Όλες οι εκπαιδευτικά αναπτυγμένες χώρες θεωρούν την τέχνη και τον αθλητισμό βασική προτεραιότητα των εκπαιδευτικών τους συστημάτων. Η δική μας χώρα τα αντιμετωπίζει ως αναγκαία κακά παρά το γεγονός ότι «εδώ κάποτε άρχισαν όλα».
Αν ο αποκλεισμός των τεχνών και του αθλητισμού από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί μέρος κατευθυνόμενων ενεργειών εκείνων που έχουν την δύναμη ή την εξουσία να αποφασίζουν για όλους, η ανοχή αυτού του γεγονότος μας αφορά όλους και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Υπάρχει μια σαφής προσπάθεια υποβάθμισης της αξίας της διδασκαλίας των τεχνών και του αθλητισμού, σε σχέση με τα υπόλοιπα γενικά μαθήματα. Ακούγονται επιχειρήματα του τύπου: ότι δήθεν δεν πρόκειται για κάτι τόσο σημαντικό στη μόρφωση των παιδιών ώστε το σχολείο να ασχοληθεί, ότι αφορά μόνο την διασκέδαση των μαθητών, ότι αν θέλει κάποιο παιδί να ασχοληθεί σοβαρά με τις τέχνες ή τον αθλητισμό μπορεί άνετα να τα αναζητήσει ιδιωτικά και εξωσχολικά. Το κυριότερο και ταυτόχρονο το πιο προκλητικό επιχείρημα είναι το εξής: γιατί να ασχοληθεί κάποιο παιδί με τις τέχνες αν δεν πρόκειται να γίνει καλλιτέχνης ή με τον αθλητισμό αν δεν έχει σκοπό να γίνει αθλητής;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ ή ΕΔΩ

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Γιατί ρε Κοέλιο το σύμπαν δεν συνωμοτεί και για μένα;

1)Η συγγραφέας Rhonda Byrne από την Αυστραλία το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο: το Μυστικό(The Secret), το οποίο μέχρι σήμερα έχει κάνει δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεις και έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα best-seller όλων των εποχών. Πρόκειται για ένα οδηγό με θέμα την αξιοποίηση της Θετικής Ενέργειας του σύμπαντος  που δίνει στο άτομο την ικανότητα να υλοποιήσει ό, τι ονειρευτεί, κυρίως όσον αφορά την επαγγελματική επιτυχία και τον πλουτισμό. Το άτομο δεν έχει παρά να εφαρμόσει μια τεχνική που λέγεται οπτικοποίηση (visualization) δηλαδή να οραματιστεί και να πιστέψει πως μια επιθυμία του θα γίνει πραγματικότητα και τότε, αργά ή γρήγορα, αυτή θα υλοποιηθεί. Για να τεκμηριώσει την επιτυχία του «Μυστικού» η συγγραφέας χρησιμοποιεί στοιχεία μέχρι και από την Κβαντική Φυσική. Η εξήγηση που δίνει είναι βάσει του «νόμου της Έλξης» και των τριών βημάτων: «ζήτησέ το -> πίστεψέ το -> λάβε το». Λέτε;
2)Το 1988 ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάουλο Κοέλιο κυκλοφορεί το βιβλίο του: Ο Αλχημιστής (The Alchemist). Μέχρι σήμερα το βιβλίο έχει κάνει εκατομμύρια πωλήσεις και έχει μεταφραστεί σε όλες σχεδόν τις γλώσσες. Κατά κοινή ομολογία το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας του βιβλίου είναι η πασίγνωστη πλέον φράση του: « Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα». Η φράση αυτή έγινε παγκόσμιο moto και υποστηρίζει την ύπαρξη της Θετικής Ενέργειας του σύμπαντος. Γιατί όχι;
 3)Το κινέζικο «φενγκ σούι»  είναι η σωστή τοποθέτηση διαφόρων αντικειμένων σε ένα χώρο, έτσι ώστε να απελευθερώσει Θετική Ενέργεια. Η ενέργεια (τσι) σύμφωνα με το «φενγκ σούι» μπορεί να πάρει τις μορφές πέντε βασικών στοιχείων: νερό, φωτιά, ξύλο, μέταλλο και γη. Αυτά τα πέντε στοιχεία ανάλογα με την τοποθέτησή τους στο χώρο μπορούν να ελευθερώσουν ή να μπλοκάρουν την Θετική Ενέργεια. Επί παραδείγματι το τρεχούμενο νερό και το μωβ χρώμα στο χώρο θεωρούνται ικανά να φέρουν πλούτη. Τίποτα δεν είναι απίθανο, έτσι; Η γυναίκα μου ακόμα φωνάζει που έβαψα το μπάνιο μας μωβ και που δεν φέρνω υδραυλικό για μια βρύση που χάλασε και στάζει.

Μετά από ενδελεχή ανάλυση καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τελικά η Θετική Ενέργεια μπορεί πράγματι να σου εξασφαλίσει πλούτη και δόξα. Δείτε τι συνέβη με τους συγγραφείς  Rhonda Byrne, Πάουλο Κοέλιο καθώς και με κάποιους ακριβούς ειδικούς συμβούλους του «φενγκ σούι». Μεγαλούργησαν. Θα μου πείτε βέβαια ότι η μόνη αξιοποίηση της Θετικής Ενέργειας που έκαναν ήταν να την πουλήσουν σε όλους εμάς. Το ερώτημα όμως είναι για ποιο λόγο όλοι εμείς είχαμε εξαρχής την ανάγκη να αγοράσουμε;  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ   ΕΔΩ

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Γονείς- φίλοι με τα παιδιά τους. Τα παιδιά τα ρώτησαν;

Τι κρίμα, τα παιδιά δεν έρχονται με manual (εγχειρίδιο χρήσης). Επίσης κρίμα που δεν υπάρχει πρότυπο γονέα να το ακολουθήσουμε και να ξεμπερδεύουμε. Και αυτοί οι ειδικοί παιδαγωγοί και ψυχολόγοι δεν μας λένε κάτι σίγουρο.

Ένα από τα βασικά θέματα που απασχολεί τους σημερινούς γονείς είναι κατά πόσο μπορεί να είναι φίλοι με τα παιδιά τους. Παλιότερα δεν ετίθετο τέτοιο θέμα αφού οι γονείς ήταν πιο απόμακροι από τα παιδιά τους και είχαν ως κύριο μέλημα την πρακτική φροντίδα για την επιβίωση των παιδιών τους. Σήμερα αυτή η συναισθηματική απόσταση μεταξύ των γονέων και των παιδιών έχει μειωθεί και οι γονείς είναι διατεθειμένοι να είναι φίλοι με τα παιδιά τους. Το θέμα όμως είναι ότι κανείς δεν ρώτησε τα παιδιά αν νιώθουν και εκείνα την ίδια ανάγκη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Κοιμήθηκε άσχημο σχολείο και ξύπνησε ωραία εταιρία

Η σύγχρονη μορφή καπιταλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός, δεν είναι βιαστικός, προχωράει σταδιακά και μεθοδικά στις επιδιώξεις του. Ο λόγος είναι απλός: σε αντίθεση με τις παλαιότερες μορφές καπιταλισμού αυτός χρειάζεται τη συναίνεση των πλατιών μαζών, άρα πρέπει πρώτα να πείσει τις συνειδήσεις τους ότι όλα γίνονται για το καλό τους. Και αν δυνατόν να παρουσιάσει ως κοινωνικό αίτημα τα ιδιοτελή του σχέδια.
Κάτι παρόμοιο επιδιώκει ο νεοφιλελευθερισμός και με το δημόσιο σχολείο που αφού πρώτα αποδείξει ότι είναι «άσκημο» μετά μπορεί κάλλιστα να το κοιμίσει και με κατάλληλες πλαστικές επεμβάσεις να το μετατρέψει σε μια ωραιότατη εταιρία. Τα τελευταία χρόνια αφού διανύσαμε την περίοδο απόδειξης της ασκήμιας (αναποτελεσματικότητας) του δημόσιου σχολείου έχουμε πλέον εισέλθει στην περίοδο της βαθιάς τεχνητής ύπνωσης και των επεμβάσεων. Ως αναισθητικό μάλιστα χρησιμοποιούνται οι πιο σύγχρονες τεχνικές μάρκετινγκ.

Όμως ποιες είναι οι επεμβάσεις με τις οποίες το άσχημο σχολείο μετατρέπεται σταδιακά σε ωραία εταιρία; Ας τις δούμε αναλυτικά. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ  ή ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Θέλουν τον εκπαιδευτικό άνθρωπο-ορχήστρα και ολίγον δάσκαλο

Πιστεύω ότι αυτό που νιώθουν όλοι οι εκπαιδευτικοί αυτήν τη εποχή είναι αυτή η βίαια επιχείρηση αφαίρεσης της επιστημοσύνης τους και η μετατροπή τους σε ένα είδος εργαλείων διεκπεραίωσης αφενός και αφετέρου αλληλέγγυων παρόχων γενικής φροντίδας σε νέους.
Ας θεωρήσουμε ότι ένας εκπαιδευτικός, μιας και έχει σαν βασική αποστολή να δίνει 4-5 παραστάσεις καθημερινά μέσα στην τάξη, ομοιάζει με έναν θεατρικό ηθοποιό. Φανταστείτε τώρα έναν ηθοποιό να πρέπει να κάθεται στην είσοδο για να κόψει τα εισιτήρια, να εκτελεί χρέη ταξιθέτη, να ασχολείται με τη σκηνοθεσία, τα φώτα , τον ήχο, τα κουστούμια και τα σκηνικά, να απαντάει στα τηλέφωνα για πληροφορίες και στο τρίτο κουδούνι με την ψυχή στο στόμα να ανεβαίνει και να τα δίνει όλα στην παράσταση. Προσέξτε τώρα έρχεται και το γκραν φινάλε: στο τέλος της παράστασης οι κριτικοί του θεάτρου να βάζουν χαμηλή βαθμολογία στην παράσταση θεωρώντας ότι αυτό που φταίει κατά την άποψή τους είναι ότι ο ηθοποιός μετά το τέλος της παράστασης δεν κάθεται να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει το θέατρο. Κάτι παρόμοιο βιώνουν οι εκπαιδευτικοί σήμερα. Νιώθουν ότι ο διδακτικός τους ρόλος συνεχώς υποτιμάται και ταυτόχρονα ότι «βαραίνουν» διαρκώς τα εξωδιδακτικά τους καθήκοντα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή ΕΔΩ ή ΕΔΩ