Τα θανάσιμα αμαρτήματα του εκπαιδευτικού

Δεν υπάρχει εκπαιδευτικός που να μην έχει κάνει λάθη κατά τη διάρκεια της διδακτικής του εμπειρίας. Τα πιο πολλά από αυτά τα λάθη είναι απολύτως αναμενόμενα όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα που στηρίζονται στις ανθρώπινες σχέσεις. Για αυτό το λόγο και συγχωρούνται.  Όμως υπάρχουν κάποια λάθη, που κατά τη γνώμη μου, δεν επιτρέπονται. Για αυτό και τα ονομάζω θανάσιμα αμαρτήματα.  Η καταγραφή αυτών των αμαρτημάτων δεν αποσκοπεί στην επίκριση, αλλά στη συνειδητοποίηση και στη βελτίωση. Μόνο ο εκπαιδευτικός που γνωρίζει τις παγίδες του ρόλου του μπορεί να τις αποφεύγει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Σκηνές αξιολόγησης εκπαιδευτικού από τον εαυτό του σε ένα αληθινό μάθημα

Σήμερα δε θα μπει αξιολογητής στο μάθημά μου. Λέω να αξιολογηθώ μόνος μου. Και εγώ είμαι πιο αυστηρός κριτής από τον αξιολογητή μου, να είστε σίγουροι για αυτό. Σας το λέω όμως από τώρα, μην περιμένετε σενάριο, εποπτικά μέσα, φύλλα εργασίας και αξιολόγηση του μαθήματος. Αυτά τα κάνω μία ώρα κάθε τέσσερα χρόνια. Για τα μάτια του αξιολογητή μου.

Σήμερα λοιπόν θα αξιολογήσω μία ώρα μαθήματος σαν και αυτό που κάνω κάθε μέρα. Τα μόνα μου όπλα είναι η αφηγηματική μου δεινότητα (έτσι θέλω να πιστεύω), το χιούμορ μου (έτσι θέλω να πιστεύω), οι θεατρικές μου αρετές ( έτσι θέλω να πιστεύω επίσης) και η επιστημοσύνη μου ( έτσι θέλω να πιστεύει ο αξιολογητής μου). Α και ένα τελευταίο όπλο: το πάθος μου για τη διδασκαλία που είναι το μόνο σίγουρο. Αν αυτό έλειπε για ποιο άλλο λόγο θα έκανα αυτή τη δουλειά; Για τις υψηλές αμοιβές, για τις εξαιρετικές συνθήκες, για την ασφάλεια, για την αξία στην κοινωνία και όλα αυτά που ισχύουν για τους εκπαιδευτικούς σε όλες τις άλλες χώρες εκτός από τη δική μου;

Πολλοί πιστεύουν ότι η διδασκαλία είναι μία απλή αναμετάδοση κεκτημένης γνώσης. Πόσο έξω πέφτουν. Είναι μάχη εναντίον του απρόβλεπτου. Μία παράσταση χωρίς σενάριο, σκηνοθεσία και κείμενα. Ποιοι είναι οι αντίπαλοι εδώ; Το πλήθος και η δυσκολία των αποφάσεων που καλούμαι να λάβω κατά τη διάρκειά της διδασκαλίας, τα αχαρτογράφητα νερά, οι διλημματικές καταστάσεις, οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι αντιφάσεις, τα απρόσμενα, οι ματαιώσεις και το ρολόι. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι θιασώτες της αξιολόγησης είναι πως η ίδια η διδασκαλία είναι μία διαρκής και αγωνιώδης αξιολόγηση του εκπαιδευτικού από τον εαυτό του. Για κάθε φράση που λέει, για κάθε απάντηση που παίρνει και για κάθε τροπή που παίρνει το μάθημα. Φύγαμε λοιπόν!  Ας ξεκινήσει η αξιολόγηση από μένα για μένα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Εκεί που ο εκπαιδευτικός θέλει να ανάψει φωτιά στο μυαλό των παιδιών, εσείς τον κατηγορείτε για εμπρηστή

Εκεί που ο εκπαιδευτικός θέλει να ανάψει φωτιά στο μυαλό των παιδιών, εσείς τον κατηγορείτε για εμπρηστή.

Εκεί που εκπαιδευτικός ζητάει συμβουλή κι επιμόρφωση, εσείς μετατρέψατε τους λίγους συμβούλους που του είχαν απομείνει σε αξιολογητές.

Εκεί που ο εκπαιδευτικός φωνάζει απεγνωσμένα: «αφήστε με να κάνω και λίγο μάθημα», εσείς τον φορτώνετε με όλο και περισσότερες δουλειές και αναθέσεις, με όλο και περισσότερους ρόλους, του δίνετε όλο και περισσότερους τίτλους. Να καίει όλο του το οξυγόνο για να μην περισσεύει ούτε λίγο για τον εγκέφαλό του.  

Εκεί που ο εκπαιδευτικός βλέπει ομάδα, εσείς βλέπετε ατομισμούς, άριστους και άχρηστους, βάθρα νικητών και καιάδες.

Εκεί που ο εκπαιδευτικός ψάχνει διαφορετικότητες, κλίσεις, ενδιαφέροντα, εσείς βάζετε μπρος την κιμαδομηχανή.

Όπως εκεί που λάμπει ήλιος εσείς βλέπετε φωτοβολταϊκά, εκεί που τρέχει ποτάμι εσείς βλέπετε υδροηλεκτρικά, εκεί που φυσάει ο άνεμος εσείς βλέπετε ανεμογεννήτριες και εκεί που υπάρχει δάσος εσείς βλέπετε οικοδομές, έτσι και εκεί που ο εκπαιδευτικός βλέπει σχολειό εσείς βλέπετε επιχείρηση, εκεί που βλέπει μαθητές και γονείς εσείς βλέπετε πελάτες, εκεί που βλέπει δασκάλους εσείς βλέπετε πωλητές, εκεί που βλέπει διευθυντές εσείς βλέπετε μάντατζερ και εκεί που βλέπει Παιδεία εσείς βλέπετε αγορά. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

 

Αποκλείεται να απολύσουν εκπαιδευτικούς! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Όταν πριν από λίγα χρόνια κάποιοι συνδικαλιστές και αρθρογράφοι εκπαιδευτικοί μίλαγαν για αύξηση ωραρίου, για μειώσεις μισθών, για αξιολόγηση, για άρση της μονιμότητας και για απολύσεις εκπαιδευτικών η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων εκπαιδευτικών τούς αποκαλούσε στην καλύτερη περίπτωση κινδυνολόγους ή φαντασιόπληκτους και στη χειρότερη διαταραγμένους. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η διεθνής εμπειρία φανέρωνε ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την πιο απλή έκφραση του νεοφιλελεύθερου ιδεολογικού μανιφέστου που έχει εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες. Το μανιφέστο αυτό σημαίνει όσο γίνεται λιγότερες δημόσιες και κοινωνικές παροχές αφού αυτά θεωρούνται ως τα βαρύτερα βαρίδια του κρατικού προϋπολογισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

𝝩𝝾 𝝹𝝰𝝹ό 𝝻𝝿𝝰ί𝝼𝝴𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝝳𝞈𝝻ά𝞃𝝸𝝾 𝞃𝞈𝝼 𝝿𝝰𝝸𝝳𝝸ώ𝝼 𝝰𝝿ό 𝞃𝝸ς 𝝾𝝷ό𝝼𝝴ς ή 𝞅𝞈𝝺𝝸ά𝝵𝝴𝝸 ή𝝳𝝶 𝝴𝝹𝝴ί ό𝞃𝝰𝝼 𝝳𝝴 𝝱𝞀ί𝞂𝝹𝝴𝝸 ά𝝻𝞄𝝼𝝰;

Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία για τις αρνητικές συνέπειες των οθονών στην υγιή ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης του παιδιού και του εφήβου. Όταν η πόρτα του δωματίου κλείνει τότε ανοίγει το παράθυρο των οθονών με τον κόσμο. Διάπλατα και τις περισσότερες φορές ανεξέλεγκτα. Η πληροφορία αμφιδρομείται. Οι γονείς βιώνουν ιδιαίτερα διλημματικές καταστάσεις. Από τη μία αγωνιούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν «εκεί έξω» και από την άλλη διστάζουν να βάλουν όρια στη χρήση των οθονών από το παιδί τους με εκλογικεύσεις του τύπου: «αυτή είναι η επικοινωνία σήμερα, πως να το κάνουμε;» φοβούμενοι πως η οριοθέτησή της πιθανόν να αφήσει το παιδί τους «εκτός». Είναι όμως η χρήση των οθονών αυτή καθαυτή η αιτία για να «μπλέξει» ένα παιδί ή ένας έφηβος; Σαφέστατα όχι. Είναι μεγάλο λάθος να διαμονοποιούμε την τεχνολογία ειδικά σε μία εποχή που αυτή οδηγεί μεγάλο μέρος των εξελίξεων του κόσμου. Αλλού πρέπει να δώσουμε έμφαση αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ισορροπία και ψυχική υγεία. Tο κακό λοιπόν δε μπαίνει στο δωμάτιο των παιδιών και των εφήβων από τις οθόνες, πιθανόν να είναι ήδη. Φυσικά και πρέπει η πολιτεία, οι γονείς και το σχολείο να προφυλάσσουν και να ενημερώνουν τα παιδιά και τους εφήβους για τους υπαρκτούς κινδύνους που εγκυμονούν από την χρήση των οθονών, όμως την κρίσιμη στιγμή αυτό που θα καθορίσει το αν κάποιος θα «μπλέξει» ή όχι δεν είναι οι κίνδυνοι αυτοί καθαυτοί αλλά οι μηχανισμοί άμυνας που έχει αναπτύξει και που προϋπάρχουν των κινδύνων. Με αυτούς τους μηχανισμούς άμυνας ασχολείται το κείμενο αυτό. 

  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Τρομοκρατημένο, απαξιωμένο, εξουθενωμένο, υποαμειβόμενο και πάροχο αμάθειας ως μάθηση. Αυτόν τον εκπαιδευτικό θέλουμε;

Σου είπαν να βάλεις πλάτη: σου αυξήσανε το ωράριο, σου ψαλίδισαν το μισθό, τα δώρα , τα επιδόματα, σου αυξήσανε τα καθήκοντα και σου είπαν πως όταν τα πράγματα φτιάξουν θα τα πάρουν πίσω όλα αυτά. Τα πράγματα έχουν φτιάξει εδώ και πολύ καιρό- μόνο τα πράγματα- αλλά εσύ δεν πρέπει να μιλάς αφού κάνεις λειτούργημα. 

Πέρασαν νόμους, πήγανε στα δικαστήρια, φτιάξανε πλατφόρμες, τα πειθαρχικά και οι ΕΔΕ βροχή. Απέκτησες μανία καταδίωξης ότι κάτι θα γίνει και θα βρεις το μπελά σου. Δεν κάνεις πια τη δουλειά σου απρόσκοπτα, απλά καλύπτεις τα νώτα σου γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Εσύ ο υπεύθυνος για τα πάντα και ο παντοτινός φταίχτης για ό,τι συμβεί στο σχολείο. Άκου τώρα και αυτό: Από τώρα και στο εξής πλέον είσαι υπεύθυνος και για ό,τι κάνει ή πάθει ένας μαθητής σου και έξω από το σχολείο όπως ένα βράδυ μίας μέρας των θερινών σου διακοπών. Για αυτό λοιπόν καταγράφεις, παρατηρείς, επεμβαίνεις, προστρέχεις στον εισαγγελέα, στη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, στην αστυνομία, παντού. Σου λένε ότι είναι όλη δική σου η ευθύνη, πρέπει να προλάβεις το κακό. Μα υπάρχει όμως μεγαλύτερο κακό από τον τρομοκρατημένο δάσκαλο;    

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

 

Τα «μαγικά» των εκπαιδευτικών τα βαπτίζουμε μάγια για να εξαπολύουμε εναντίον τους κυνήγι μαγισσών

Σε κάθε κυνήγι μαγισσών το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: Γιατί μας μαθαίνουν να φοβόμαστε τις μάγισσες και όχι εκείνους που τις καίνε ζωντανές;

Το κυνήγι μαγισσών ιστορικά είναι η καταδίωξη και καταδίκη σε θάνατο στην πυρά γυναικών για χρήση μαγείας κατά το Μεσαίωνα. Μεταφορικά είναι η αναζήτηση ενόχων που δεν υπάρχουν, με καθεστώς διώξεων χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία συνήθως για ιδεολογικούς ή πολιτικούς λόγους.

Το τελευταίο διάστημα έχει εξαπολυθεί κυνήγι μαγισσών εναντίον των εκπαιδευτικών. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Να αναφέρουμε μόνο κάποια από αυτά, από τα πιο χαρακτηριστικά: Η κόρη του Τσε Γκεβάρα, Αλέιδα επισκέπτεται σχολείο της Βέροιας. Αμέσως ΕΔΕ. Το μάθημα «Αρχαία ελληνική μάλαξη» σε ΕΠΑΛ του Αλιβερίου όπου παρεμπιπτόντως τηρούνται όλα τα προβλεπόμενα από τα αναλυτικά προγράμματα σπιλώνεται με κιτρινίλα από τα κανάλια. Αμέσως ΕΔΕ. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί καλούνται σε ΕΔΕ  είτε επειδή συμμετέχουν σε κάποια απεργία- αποχή είτε επειδή διαμαρτύρονται δημόσια για την ολιγωρία της κάλυψης των εκπαιδευτικών κενών είτε επειδή απλά έτυχε να βρεθούν στο λάθος σχολείο τη λάθος στιγμή όπου κάποιος τους κατηγόρησε για κάτι που έκαναν ή συνήθως για κάτι που παρέλειψαν να κάνουν. Βέβαια για να είμαστε ακριβοδίκαιοι οι πλειονότητα των ΕΔΕ δεν επισείει ποινές για τους εκπαιδευτικούς αλλά η όλη διαδικασία τούς προκαλεί τρόμο και στρέφει πάνω τους τα καχύποπτα μάτια της κοινωνίας. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ