Αν αγαπάγατε εμένα τη Δημόσια Παιδεία θα αγαπάγατε και τους λειτουργούς μου: Τους νηπιαγωγούς, τους δασκάλους και τους καθηγητές. Θα τους εξασφαλίζατε την οικονομική τους αξιοπρέπεια την οποία έχετε εντελώς ισοπεδώσει. Οι πρόσφατες αυξήσεις στις αμοιβές τους κατά 3% μοιάζουν με κοροϊδία όταν οι αντίστοιχες μειώσεις τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεράσει το 50%. Κατόπιν, θα αναβαθμίζατε τον κοινωνικό τους ρόλο ώστε να σβηστούν οι μουτζούρες που έχετε βάλει πάνω στο όνομά τους. Έπειτα, θα τους αφήνατε να κάνουν την δουλειά τους, εκτός και αν αυτό είναι που τελικά θέλετε να αποφύγετε. Το λέω αυτό γιατί μοιάζει να μην θεωρείτε την αίθουσα διδασκαλίας ως το χώρο δράσης τους αλλά το γραφείο και το σπίτι τους. Και αυτό το: «λίγο διδακτικό, πολύ εξωδιδακτικό» προς το οποίο τους ωθείτε, τους προκαλεί σύγχυση και εξάντληση. Και αφού τους έχετε αφαιμάξει όλη τους την ενέργεια, αφού τους έχετε προκαλέσει ολέθρια διδακτική ματαίωση και απώλεια κάθε νοήματος, μετά έρχεστε να τους κατηγορήσετε ότι αυτοί φταίνε για όλα τα δεινά της εκπαίδευσης. Αν τους αγαπάγατε θα λαμβάνατε υπόψη τη γνώμη τους-ειδικά άμα ήταν πολλών- και δεν θα τους πηγαίνατε στα δικαστήρια κάθε φορά που θα είχαν διαφορετική από τη δική σας. Θα τους δείχνατε εμπιστοσύνη, την οποία αμέσως θα σας ανταπέδιδαν. Δεν θα προσπαθούσατε να τους εκφοβίζετε με αξιολογήσεις μέχρι να σταματήσουν να ταυτίζουν το δικό τους καλό με το δικό μου. Και ενώ διατυμπανίζετε παντού για την αξία της παιδαγωγικής ελευθερίας τους, την ίδια στιγμή τους αναγκάζετε να την απεμπολήσουν υπογράφοντας «δήλωση εκπαιδευτικών φρονημάτων» μέσω της συμμετοχής τους στις πολλαπλές αξιολογήσεις τους. Περίεργη ερμηνεία στην έννοια της αγάπης θαρρώ πως δίνετε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου