Ποιος πυροβόλησε τον Τζέι Αρ; (ταξίδι μνήμης στα 80s)

Τα τελευταία χρόνια  έχω διαπιστώσει ότι σχεδόν ποτέ δεν ανατρέχω σε αναμνήσεις, ότι έχω καβαλήσει το σήμερα και επιταχύνω προς το αύριο. Ότι σπάνια κοιτάω πίσω προς το χτες. Έγραψα λοιπόν αυτό το κείμενο όχι από νοσταλγία για την παιδική μου ηλικία, όχι σαν γυμναστική για το Αλτσχάιμερ αλλά για να νιώσω ότι η τροχιά μου σε αυτόν κόσμο είναι μια συνεχόμενη γραμμή. Συντόνισα λοιπόν τη μηχανή του χρόνου στη δεκαετία του 80 και ταξίδεψα προς τα πίσω. Μην περιμένετε εδώ να ακούσετε τις σημαντικές νεανικές μου στιγμές που με καθόρισαν. Το κλίμα της καθημερινότητας θα προσπαθήσω να σας θυμίσω. Η ελαφρότητα κυριαρχεί στην περιγραφή μου και πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί όταν συνδυάσετε την παιδική αφέλεια που είχα τότε, και που ελπίζω κάτι από αυτή να μου έχει μείνει και σήμερα, με την γλυκιά αθωότητα μιας ολόκληρης εποχής, εκεί γύρω στα 80s .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΕΔΩ ή ΕΔΩ  ή ΕΔΩ