Ένας εκπαιδευτικός στον ψυχαναλυτή

Γιατρέ μου είμαι  ένας εκπαιδευτικός που αγαπάει  πολύ τη δουλειά του αλλά τώρα τελευταία με βασανίζουν σκέψεις πολλές. Αυτό που φοβάμαι κυρίως είναι μη γίνω αυτό που νομίζουν οι άλλοι για μένα.

Ακούω τον περισσότερο κόσμο να ισχυρίζεται ότι η δουλειά μου είναι πολύ σημαντική , να έχει απαιτήσεις από μένα , να λέει ότι είναι μια εργασία τεράστιας ευθύνης , ότι διαμορφώνω τους αυριανούς πολίτες και άλλα τέτοια που με κάνουν να καμαρώνω και ξαφνικά μου το πετάνε το μπουρλότο και όποιον πάρει ο χάρος : «για τη δουλειά που προσφέρεις τα χρήματα που παίρνεις είναι υπεραρκετά ». Πείτε μου γιατρέ μου πως  να εξηγήσω αυτή τους  την αντίφαση  : να θεωρούν τη δουλειά μου τη σημαντικότερη του κόσμου αλλά να μην θεωρούν  ότι θα πρέπει να ανταμείβεται και ανάλογα. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή   ΕΔΩ   ή  ΕΔΩ