Ένα βίντεο με αφορμή την απεργία των καθηγητών :Η Αριστεία, η Μαθητεία και η Παιδεία. Ένα παραμύθι για μεγάλους

 Κείμενο και δημιουργία video : Δημήτρης  Τσιριγώτης (φυσικός)                                        

Έργα και σκίτσα : Μαργαρίτα Βασιλάκου                                         (ζωγράφος και καθηγήτρια καλλιτεχνικών )

                                  TO KΕΙΜΕΝΟ 

Μια φορά και έναν καιρό πριν από αρκετά χρόνια σε μια μακρινή χώρα του Νότου που είχε το περίεργο όνομα η ‘’ χώρα των κλειστών ματιών ’’ ζούσε μια όμορφη  οικογένεια .Τη μαμά τη λέγανε Δημοκρατία ,το μπαμπά Λαό και είχανε και μια λατρεμένη κόρη που τη λέγανε  Παιδεία.

Στην αρχή γλυκιά γαλήνη  επικρατούσε στο σπιτικό τους .Αυτή τους η ευτυχία όμως προκαλούσε τη κακία σε πολύ κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι που έμοιαζαν με αλεπούδες έφτασαν σε σημείο να βάλουν λόγια στο Λαό ότι η γυναίκα του η Δημοκρατία φλερτάρει, όταν εκείνος λείπει ,με τον άσπονδο εχθρό του τον Άρχοντα. Δεν δίστασαν μάλιστα να δημιουργήσουν ψεύτικα ενοχοποιητικά στοιχεία και έτσι ο Λαός πείστηκε ότι η γυναίκα του τον απατά.

Μετά από ένα μεγάλο καβγά όπου η Δημοκρατία  ωρυότανε για την αθωότητά της ο Λαός αισθανόμενος βαθιά προδομένος έφυγε από το σπίτι και από τότε κανείς δεν τον είδε ,ούτε και τον άκουσε .

 H Δημοκρατία έπεσε να πεθάνει από τη στενοχώρια της γιατί τον αγαπούσε το Λαό. «Και τώρα ;Τώρα τι θα απογίνω εγώ και η κόρη μου η Παιδεία ;» αναρωτιότανε νιώθοντας αδύναμη και μετέωρη να τα καταφέρει μόνη της .

Τότε περίπου ήταν που άρχισαν να καταφτάνουν στο σπίτι της τα δώρα του Άρχοντα. Λουλούδια και κοσμήματα για εκείνη και παιχνίδια ,ρούχα και φαγητά για το παιδί. Οι αρχικές αντιρρήσεις της Δημοκρατίας κάμφθηκαν τελείως όταν ο Άρχοντας της φανέρωσε τις αγαθές του προθέσεις με  πρόταση γάμου που συνοδεύονταν από ένα δαχτυλίδι που είχε το μεγαλύτερο διαμάντι που είχε δει. H Δημοκρατία κολακεύτηκε και αποφάσισε να παντρευτεί τον Άρχοντα. Αυτό που ,μέτρησε πολύ σε αυτή της την απόφαση ήταν ότι Άρχοντας της υποσχέθηκε ότι θα αγαπάει τη Παιδεία σα δικό του παιδί .

Εξάλλου και ο Άρχοντας είχε δύο δικές του κόρες που τις έλεγαν Μαθητεία τη μία και Αριστεία την άλλη. Τις είχε αποκτήσει  από παλαιότερο γάμο με μια γυναίκα που την έλεγαν Αγορά .Η Αγορά ήταν μια κυρία ελαφρών ηθών ,όπως θα λέγαμε ,αλλά ο Άρχοντας την είχε παρουσιάσει ως  μια κυρία του ‘’καλού κόσμου ‘’ .Μετά από λίγο καιρό όμως φανερώθηκε η αλήθεια και  αμέσως μόλις ξέσπασε το σκάνδαλο ο Άρχοντας αναγκάστηκε να τη χωρίσει. Μετά το χωρισμό ο Άρχοντας εξακολουθούσε να έχει σχέσεις με την Αγορά στα κρυφά .Μακριά από τις αυστηρές ματιές της καθωσπρέπει κοινωνίας ο Άρχοντας και η Αγορά εξακολουθούσαν να ζούνε τον έρωτά τους .Παράνομα και ίσως  ,γι’ αυτό και πιο παθιασμένα .Ο κόσμος όμως δεν  συγχώρησε ποτέ την Αγορά και μάλιστα την ονόμασε  ως  την: «ωραία χωρίς καρδιά».

Έτσι λοιπόν ο Άρχοντας ,η Δημοκρατία ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου με τις ευλογίες της καλής κοινωνίας . Και ενώ κάπου εδώ θα περιμέναμε το «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» τα πράγματα  πήραν μια περίεργη τροπή.

 Η Μαθητεία και η Αριστεία αμέσως συνωμότησαν εναντίον της θετής τους αδελφής ,της Παιδείας. Ποτέ τους δεν την έπαιζαν και ήθελαν να της κάνουν τη ζωή δύσκολη. Και τα κατάφερναν με την βοήθεια του πατέρα τους .Ό Άρχοντας λοιπόν αγόραζε τα πιο ακριβά και τα πιο όμορφα ρούχα για τις δυο του κόρες και άφηνε τη Παιδεία με τα παλιά της ρούχα ,φροντίζοντας μόνο να τα δίνει για μπάλωμα όποτε άνοιγε καμία καινούρια τρύπα. Επίσης παίνευε μόνο τις δύο του κόρες ,την Αριστεία για την επιμέλειά της και την Μαθητεία για την εργατικότητά της ,και ποτέ μα ποτέ δεν έλεγε καλή κουβέντα για την Παιδεία.

 Η Δημοκρατία έβλεπε αυτά που συμβαίνανε αλλά είτε έκανε τα στραβά μάτια είτε παραπονιότανε με πολύ μαζεμένο  τρόπο στον Άρχοντα γιατί έτρεμε στην ιδέα ότι εκείνος  θα μπορούσε να πετάξει εκείνη και το παιδί της στο δρόμο. Έτσι λοιπόν η καημένη η Παιδεία μαράζωνε μέρα με τη μέρα .Όχι ότι την ένοιαζαν τα ακριβά ρούχα , τα στολίδια και τα παινέματα .Αυτό που τις έτρωγε τη ψυχή ήταν ότι δεν είχε παιδιά για να παίξει ,μιας και η Αριστεία και η Μαθητεία ήταν όλη μέρα μπροστά σε ένα καθρέφτη να καμαρώνουν τον εαυτό τους. Ένοιωθε λοιπόν μοναξιά και την παιδικότητά της να σβήνει.

 Όμως επειδή στα παραμύθια , τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα , τα νέα ταξίδεψαν γρήγορα και μπήκαν στα αυτιά του νονού και πνευματικού πατέρα της Παιδείας που τον φώναζαν Δάσκαλο. Εκείνος μόλις έμαθε ότι η βαφτισιμιά του δεν είναι καλά ,ταράχθηκε πολύ και αποφάσισε να τη βοηθήσει. Αναποδογύρισε γη και ουρανό για να βρει το πατέρα της Παιδείας ,το Λαό.

Τελικά μετά από μεγάλο αγώνα τον βρήκε αλλά το θέαμα που αντίκρισε του έκοψε τα πόδια. Ο Λαός κείτονταν ξαπλωμένος  μπροστά του ,αλλά ούτε μιλούσε μα ούτε άκουγε. Από τη στενοχώρια του είχε πέσει σε ένα βαθύ ύπνο ,λήθαργο όπως τον λένε κάποιοι.

 Ό Δάσκαλος χωρίς να το σκεφτεί καθόλου άρχισε να τον σκουντάει δυνατά αλλά μάταια. Μετά συνέχισε και με πυξ και με λαξ αλλά πάλι τίποτα .Στο τέλος σκαρφάλωσε πάνω στο στήθος του ξαπλωμένου Λαού και άρχισε να κάνει τραμπολίνο αλλά πάλι δεν πέτυχε τίποτα .

Ο Δάσκαλος έσκυψε το κεφάλι και έκανε να φύγει πεπεισμένος ότι ο Λαός δεν πρόκειται ποτέ του να ξυπνήσει .Πριν βγει από τη πόρτα ένα παραμιλητό έφυγε από τα χείλη του και κτύπησε το αυτί του Λαού με την ορμή χιλίων βουβαλιών : «Η Παιδεία θα πεθάνει αν δεν έχει παιδιά για να παίζει ».

 Για πότε τινάχθηκε πάνω ο Λαός , χτύπησε τη γροθιά του στο κρεβάτι του λήθαργου και είπε στο Δάσκαλο «πάμε» κανείς τους δεν κατάλαβε. Και μια και δυο κίνησαν για το παλάτι του Άρχοντα .

Μόλις έφτασαν οι φρουροί του παλατιού πήγαν να τους εμποδίσουν την είσοδο και να τους συλλάβουν αλλά ήταν τόση πολλή η δύναμη και τόσο μεγάλος ο θυμός του Λαού που οι φρουροί ,μόλις τον αντικρίσανε, το βάλανε στα πόδια και ακόμα τρέχουν.

Ο Λαός στο πι και φι βρέθηκε μπροστά στη γυναίκα του τη Δημοκρατία η οποία μόλις τον είδε έπεσε στα γόνατα και άρχισε , με λυγμούς να παρακαλάει να τη συγχωρήσει. Ο Λαός έσκυψε τρυφερά από πάνω  της και τις έκλεισε απαλά το στόμα με τα χέρια του  ψιθυρίζοντάς  της : « μη πεις άλλα ,έχουμε καιρό γι αυτά. Η Παιδεία , που είναι η Παιδεία ;»

Μα η Παιδεία ήταν τόση ώρα πίσω του και είχε δει όλη τη σκηνή. Ένα τεράστιο μεγάλο χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό της και τα χρώματα που είχαν σβηστεί από το δέρμα της ένα ένα άρχισαν να επανέρχονται .

Τις αγκαλιές και τα φιλιά που ακολούθησαν λέω να μη τα περιγράψω . Ας  αφήσουμε τους ήρωες στην ησυχία τους να τα χαρούν ,μη ντραπούν που τους κοιτάμε.

Τη στιγμή που η όμορφη αυτή οικογένεια έβγαινε από το παλάτι του Άρχοντα πλήθος κόσμου που είχε μάθει τα ευχάριστα ζητωκραύγαζε μη μπορώντας να ελέγξει τη χαρά του.

Και επειδή  μαγικά δεν συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια ακούστε να δείτε τι έγινε. Κάποια στιγμή  η μικρή Παιδεία ξέφυγε από τη προσοχή των γονέων της , έτρεξε σε μια παρέα παιδιών και άρχισε να παίζει με τη ψυχή της ,να γελάει ,να στροβιλίζεται και να κυλιέται ανάμεσα στα λουλούδια.

Ήταν τόση η χαρά της που και οι μεγάλοι ,όταν την είδαν, άρχισαν να κάνουν το ίδιο ,να παίζουν σα παιδιά .Και τότε έγινε το μαγικό που λέγαμε: Ξαφνικά στη ‘’χώρα των κλειστών ματιών ’’  τα μάτια όλων άνοιξαν διάπλατα.

Και αφού συνήθισαν τον ήλιο αποφάσισαν τη χώρα τους από εδώ και πέρα να τη λένε  Ελλάδα. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Και ο Άρχοντας ;Πως έζησε ο Άρχοντας ; Α ναι αυτόν τον ξεχάσαμε τελείως. Οι φήμες λένε ότι έφυγε μακριά αλλά φοβούνται ότι θα επιστρέψει με άλλο πρόσωπο.

Και εκείνη η μάγισσα η Αγορά ,τι να απέγινε άραγε ;Ποιος ξέρει τι  άλλο θα γεννήσει το πονηρό μυαλό της αύριο ; Το νου μας ,έτσι;

                       Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός