Στο κείμενο αυτό αναφέρονται οι προβλέψεις, μήνα-μήνα, για τους εκπαιδευτικούς και την Παιδεία για το έτος 2025 από έναν παγκοσμίου φήμης αστρολόγο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Στο κείμενο αυτό αναφέρονται οι προβλέψεις, μήνα-μήνα, για τους εκπαιδευτικούς και την Παιδεία για το έτος 2025 από έναν παγκοσμίου φήμης αστρολόγο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
Το τρίτο κουδούνι κτύπησε. Η παράσταση αρχίζει. Βγαίνεις. Το
κοινό είναι απαιτητικό. Δεν θέλει να είναι εκεί. Εξάλλου αφού δεν πλήρωσε για
να μπει δεν έχει κίνητρο να δώσει προσοχή. Σε είδε και χτες και προχτές, μπορεί
να έχει αρχίσει να σε βαριέται. Άσε που με τόσα άλλα θεάματα που παρακολουθεί
καθημερινά είναι πολύ δύσκολο να του τραβήξεις το βλέμμα. Εντάξει δεν θα σε
γιουχάρει αν δεν τα πας καλά αλλά θα το δεις στα μάτια του και αυτό είναι
χειρότερο.
Δεν έχεις λόγια για να μάθεις, συγκεκριμένο χαρακτήρα για να
υποδυθείς. Θα πρέπει να παίξεις τον εαυτό σου στην καλύτερή του εκδοχή και αυτό
είναι πιο δύσκολο από το να παίξεις κάποιον άλλο. Ό,τι και να παρουσιάσεις
στους θεατές αυτό που θα εισπράξουν τελικά είναι εσένα τον ίδιο. Κατά μία
έννοια εσύ ο ίδιος πρέπει να γίνεις το θέαμα και το μάθημα. Χειροκρότημα στο
τέλος μην περιμένεις, η ροή του χρόνου που πέρασε χωρίς να το καταλάβεις είναι
μία ένδειξη ότι τα έδωσες όλα.
Αλλά εδώ υπάρχει μία μεγαλύτερη απαίτηση από ότι για τον
ηθοποιό του θεάτρου: στο τέλος της παράστασης οι θεατές πρέπει να είναι ικανοί
να ανέβουν στη σκηνή και να παίξουν οι ίδιοι το έργο. Πρέπει να έχουν γίνει
καλύτεροι σε σχέση με πριν. Πρέπει να τους έχεις κάνει να πιστεύουν πως
μπορούν. Και όλα αυτά με μία παράσταση.
Αλλά μη στέκεσαι ούτε στιγμή, έχεις άλλες 3-4 παραστάσεις για σήμερα στις διπλανές αίθουσες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ