Ώρα 2:45 η Γεωργία που έχει δουλέψει για 12 συνεχόμενα
χρόνια ως αναπληρώτρια καθηγήτρια ,στις εσχατιές της χώρας ,ακούει στη
τηλεόραση ότι δεν θα γίνουν φέτος προσλήψεις αναπληρωτών. Μαύρο.
Ώρα 3:45 αστυνομικός χτυπάει τη πόρτα του σπιτιού του
Γιάννη που είναι μόνιμος καθηγητής .Του δίνει το χαρτί .Επιστράτευση .Μαύρο .
Ώρα 4:45 ανακοινώνονται οι υποχρεωτικές μεταθέσεις των
καθηγητών. H Λένα αναζητά με αγωνία το
όνομά της. Το βρίσκει. Πρέπει να φτιάξει τα πράγματά της .Φεύγει .Και ο άντρας
της και το παιδί ;Μαύρο .
Ώρα 5:45 ο Σπύρος ανακοινώνει στη γυναίκα του ότι η μικρή
επιχείρηση με υφάσματα που έχουν δεν βγαίνει οικονομικά πια και πρέπει να
κλείσει. Πως θα το πει στους έξι υπαλλήλους του ;Μαύρο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο alfavita.gr
Διαβάστε τη συνέχεια στο ipaideia.gr
Διαβάστε τη συνέχεια στο dimosiosxoleio.com
Διαβάστε τη συνέχεια στο alfavita.gr
Διαβάστε τη συνέχεια στο ipaideia.gr
Διαβάστε τη συνέχεια στο dimosiosxoleio.com
Δημήτρη διαβάζοντας το κείμενο ειλικρινά ανατρίχιασα. Είναι συγκλονιστικό όταν το βίωμα μετατρέπεται σε λέξεις. Νομίζω πως η ερτ ήταν λίγο από το φως που έρχεται. Από το φως που θα τυφλώσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και θα φωτίσει τις σκιές μας, που όπως πετυχημένα έθεσες, κάλυψαν τις οθόνες μας. Μόνο μέσα από το συλλογικό αγώνα αλλάζουν τα πράγματα. Οι ατομικοί δρόμοι ανήκουν πλέον μόνο σε αυτούς που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη της ταξικής πόλωσης. Εγώ παρά την εξεταστική μου φρόντιζα να είμαι σαν τα πρόσωπα του κειμένου σου κάθε βράδυ στην ΕΡΤ. Όχι γιατί είχε ωραλίες συναυλίες αλλά γιατί η αλληλεγγύη και η συλλογική διεκδίκηση είναι ο μόνος δρόμος...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ Νικόλα.Τα είπες όλα.
Διαγραφή