Αυτό δεν είναι σχολείο αλλά βαθμολογικό κέντρο

Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα, από αυτά που συνηθίζουμε να ονομάζουμε what if, είναι το εξής: Τι θα συνέβαινε σε ένα σχολείο αν οι μαθητές από την αρχή της χρονιάς γνώριζαν πως δεν πρόκειται να υπάρχει κανενός είδους βαθμολόγησής τους; Θα μπορούσε άραγε να σταθεί  ένα σχολείο χωρίς βαθμούς και εξετάσεις;

Όσο φορές και να πεις σε ένα παιδί το αυτονόητο πως «στο σχολείο πας για να μάθεις γράμματα», όσες φορές  και αν συμφωνήσει μαζί σου, δεν πρόκειται να του ξεριζώσεις την βαθιά πεποίθηση πως ο πραγματικός λόγος που πάει στο σχολείο είναι για να προσπαθήσει να  πάρει καλούς βαθμούς ή να έχει επιτυχία σε εξετάσεις. Ας μην κοροϊδευόμαστε: ο λόγος που πιστεύει κάτι τέτοιο είναι αυτό που εμείς οι ενήλικοι του υποδεικνύουμε με τη στάση μας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Μισό λάπτοπ, μισό μισθό, μισή ζωή αλλά διπλάσια δουλειά για τους εκπαιδευτικούς

Την χορήγηση voucher 200 ευρώ σε κάθε εκπαιδευτικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας ώστε να είναι καλυμμένος τεχνολογικά  για να μπορεί απρόσκοπτα να παρέχει τηλεκπαίδευση όποτε εκείνη του ζητηθεί. Όμως τα χρήματα αυτά δεν επαρκούν ούτε για μισό laptop ή μισό desktop. Για άλλη μία φορά φανερώνονται οι προθέσεις του υπουργείου παιδείας απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Μισό υπολογιστή, μισό μισθό, μισή ζωή. Διπλάσιες όμως αρμοδιότητες, εργασίες και καθήκοντα. Πάντα στα πλαίσια του σκεπτικού «do more with less». Μήπως είναι πλέον καιρός οι Έλληνες εκπαιδευτικοί να ζητήσουν δυναμικά πίσω την κλεμμένη οικονομική τους αξιοπρέπεια; Μήπως είναι πλέον καιρός η ελληνική κοινωνία να συνειδητοποιήσει πως «δάσκαλος φτωχός, μαθητής αγράμματος»;

‘Έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια (από το 2011) που οι αποδοχές των εκπαιδευτικών είχαν μία υποστεί τεράστια μείωση της τάξεως του 50% με το πρόσχημα της αναδιάρθρωσης της οικονομίας, των μνημονίων και της λιτότητας. Ο καιρός πέρασε, τα μνημόνια έληξαν, τα μέτρα λιτότητας έπαψαν να εφαρμόζονται. Οι μισθοί όμως των εκπαιδευτικών έμειναν παγωμένοι όλα αυτά τα χρόνια. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε την συγκεκριμένη συγκυρία που διανύουμε με την έκρηξη των τιμών των προϊόντων, με τις απίστευτες αυξήσεις στα καύσιμα και στο ηλεκτρικό ρεύμα μιλάμε ουσιαστικά για φτωχοποίηση του κλάδου. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ 

 

Άγιε Βασίλη θέλω σαν δώρο να σταματήσω να είμαι αόρατος

Άγιε Βασίλη φέτος θα κάνω την έκπληξη και δεν θα σου ζητήσω παιχνίδια. Ελπίζω με αυτή μου τη στάση να μην σε στείλω και σένα στην ανεργία, όπως είναι τόσους μήνες ο μπαμπάς μου. Άγιε Βασίλη μου το ομολογώ ότι φέτος δεν ήμουν και τόσο καλό παιδάκι όπως συνηθίζουμε να γράφουμε στα γράμματα προς σε εσένα. Έχω όμως τους λόγους μου. Τους γράφω παρακάτω και πιστεύω πως θα με καταλάβεις και θα μου στείλεις και φέτος δώρο. 

Για το νέο έτος, το 2022, λοιπόν θέλω να σου ζητήσω διαφορετικά πράγματα. Να ξεκινήσω με το σχολείο μου. Αν μπορούσες να μου στείλεις ανθρώπους που νοιάζονται για μένα. Αυτοί οι περυσινοί εκεί που βγαίνουν οι αποφάσεις, νομίζω υπουργείο το λένε, δεν νιώθω ότι νοιάζονται. Δεν μπορούν να μπουν στη θέση μου γιατί από ότι λένε είναι μέσα σε κάτι γραφεία και δεν έχουν πατήσει ποτέ σε σχολείο. Όλο λένε «για το καλό μου» και «για το καλό μου» αλλά εγώ δεν πάω καθόλου καλά. Μέσα μου δεν είμαι καλά. Θα σου εξηγήσω. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ