Η ζωή σε ένα ιδιόμορφο δυαδικό σύστημα του +1 ή του -1 (συν
ένα ή πλην ένα). Αν δεν είσαι το ένα είσαι οπωσδήποτε το άλλο. Η περίπτωση να
μην είσαι κανένα από τα δύο δεν είναι επιτρεπτή. Και αν δηλώσεις την αντίθεσή
σου ή κάνεις την κριτική σου σε ένα από τα δύο τότε αυτόματα θεωρείσαι ότι
ανήκεις στο άλλο. Τα πάντα πλέον στη χώρα μας τίθενται ως απόλυτα διλήμματα δύο
μόνο αντίπαλων απόψεων. Οι απόψεις αυτές φωνάζουν: «είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».
Υπέρ ή κατά; Αριστερός ή δεξιός; Προοδευτικός ή
συντηρητικός; Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός; Ναι ή όχι(σε δημοψήφισμα); Υπέρ
της συμφωνίας των Πρεσπών ή κατά; Ρατσιστής ή αντιρατσιστής; Φασίστας ή
αντιφασίστας; Εξουσιαστής ή αντιεξουσιαστής; Πατριώτης ή προδότης; Ευρώ ή
δραχμή; Εθνικιστής ή διεθνιστής; Μένουμε Ευρώπη ή φεύγουμε από την Ευρώπη;
Κομματικά προσδιορισμένος ή απολιτίκ; Ανοικτά σύνορα για τους πρόσφυγες ή
κλειστά σύνορα; Κυριάκος ή Αλέξης; Μαζί τα φάγαμε ή τα έφαγαν μόνοι τους; Τον
Ζακ τον φάγανε ή πήγαινε γυρεύοντας; Υπέρ της αξιολόγησης στο δημόσιο ή κατά; Ο λαός φταίει που τους
ψηφίζει ή ο λαός εξαπατάται από αυτούς που ψηφίζει; Ελεύθερη αγορά ή κρατικός
παρεμβατισμός; Παροχές ή λιτότητα; Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν ή μας
αξίζουν καλύτεροι; Εμείς φταίμε που χρεοκοπήσαμε ή η Γερμανία; Σαν λαός
πάσχουμε ή όλοι μας ζηλεύουνε γιατί είμαστε καλύτεροι; Δίνουμε τα φώτα του
πολιτισμού στους ξένους ή είμαστε τα γκαρσόνια τους; Φταίνε οι ίδιοι που
πνίγηκαν στη Μάνδρα και που κάηκαν στο Μάτι ή φταίει το κράτος;
