<<ΜΠΑΜΠΑ ,θέλω
να ξέρεις ότι το ακολούθησα το σχέδιο
κατά γράμμα. Δεν παρέκλινα καθόλου. Θυμάσαι που όταν τελείωσα την Α΄ Λυκείου τα βάλαμε
κάτω και καταστρώσαμε μαζί το σχέδιο της
επιτυχίας μου ; Είχα βγάλει 19
τότε και ανεβάσαμε αρκετά τον πήχη.
Στόχος το Πολυτεχνείο , η Αρχιτεκτονική
μιας και πιάνανε και τα χέρια μου και από μικρή μου άρεσε να σχεδιάζω. Έβλεπα
τη λάμψη στα μάτια σου μπαμπά μόνο με το όνειρο. Και δεν σου είπα ευχαριστώ όταν έπιασες και δεύτερη δουλειά γιατί ήξερα
ότι θα στο ξεπληρώσω με την υπερηφάνεια που θα σου έδινα όταν θα πετύχαινα. ΄΄ Η
κόρη του οικοδόμου ,Αρχιτέκτονας ΄΄ . Θυμάμαι που με πείραζες ρωτώντας με αν θα
σε προσλάμβανα στη δουλειά .Και έλιωνα όταν
αργότερα σε φανταζόμουνα να
περνάς έξω από νεόδμητα κτίρια και να
βλέπεις τη ταμπέλα με το δικό μου όνομα και το δικό σου επώνυμο : «Αρχιτέκτονας
Άννα Αλεξάνδρου». Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Το σύστημα των πανελληνίων είναι εξαιρετικά βάρβαρο. Μετατρέπει τους μαθητές σε "άλογα κούρσας" και τους στερεί την ουσιαστική επικοινωνία τόσο με τους φίλους τους όσο και με τους γονείς τους. Οδηγεί στην αποξένωση, την άκρατη ματαιοδοξία και την κατάθλιψη. Το κράτος ρίχνει στις πλάτες των εφήβων και των γονιών τους ένα τεράστιο βάρος, το οποίο οι τελευταίοι αισθάνονται πως έχουν την υποχρέωση να το σηκώσουν λες και είναι μια ομαλή διαδικασία. Όμως δεν είναι. Είναι τζόγος από τον οποίο κερδίζουν μεγαλοεπιχειρήσεις που λειτουργούν εις βάρος της οικοδόμησης ενός υγιούς συστήματος εξετάσεων. Το παράδειγμα της ρουλέτας ήταν εξαιρετικά έυστοχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως στο κείμενό σου Δημήτρη παρουσίασες τους ενδόμυχους φόβους και συναισθήματα των δύο πλευρών (μαθητών και γονέων) που δυστυχώς όμως δεν εξωτερικεύονται στις περισσότερες περιπτώσεις. Αν ο παραπάνω διάλογος υπήρχε σε κάθε σπίτι τότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαν βγει πριν χρόνια στους δρόμους καταδικάζοντας αυτό το απάνθρωπο εκπαιδευτικό σύστημα...
Ενας από τους λόγους που πολλοί γονείς δεν διαμαρτύρονται για το απάνθρωπο αυτό σύστημα είναι το γεγονός ότι και αυτοί βλέπουν τα ίδια τους τα παιδιά σαν άλογα κούρσας και τις εξετάσεις ως μια ευκαιρία να διακριθούν οι ίδιοι μέσω του παιδιού τους .Είναι κάπως σκληρό αυτό που λέω αλλά όταν νοιάζεσαι μόνο για την επιτυχία ανεξαρτήτου κόστους αυτό αποδεικνύει:αρκετοί γονείς τζογάρουν στα παιδιά τους.Αλλιώς αν νοιάζονταν πραγματικά θα ζητούσαν καλύτερη εκπαίδευση και παιδεία και όχι μόνο επιτυχία στις εξετάσεις.Και το πιο βασικό .Δεν πρόκειται για εξετάσεις αλλά για διαγωνισμό αφού μετράει ποιός θα τα πάει καλύτερα.
Διαγραφή