Φτάνω στο σχολείο μου 8.00.Τα κατάφερα. Είμαι στην ώρα μου.
Τρέχω στο γραφείο να βρω το PC ελεύθερο για να
εκτυπώσω το τεστ της 1ης ώρας
.Έχει ουρά από 3 συναδέλφους. Ας κάνω κάτι άλλο ωστόσο. Βλέπω ελεύθερο
φωτοτυπικό με την άκρη του ματιού μου. Πρέπει να δράσω γρήγορα .Με ένα άλμα
βρίσκομαι μπροστά του .Χαμογελάω και ενώ βγάζω φωτοτυπίες χτυπάει το κουδούνι
για προσευχή. Φεύγω σφαίρα για το προαύλιο ενώ το φωτοτυπικό ακόμα τυπώνει.
Διαβάστε τη συνέχεια στο alfavita.gr ΕΔΩ
Διαβάστε τη συνέχεια στο alfavita.gr ΕΔΩ
Φοβερό κείμενο Δημήτρη. Ένιωθα λες και ήμουν μέσα στην τάξη όσο το διάβαζα καθώς αποτύπωσες πολύ ρεαλιστικά την καθημερινότητα σε ένα σχολείο με τους έντονους συναισθηματισμούς αλλά και τις απογοητεύσεις. Όμως αξίζει ένας ήσυχος ύπνος μπροστά σε μια καταπιεσμένη ζωή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Νικόλα .Τα περισσότερα πράγματα τα δεχόμαστε χωρίς αντίδραση για να έχουμε την ησυχία μας και έναν ύπνο χωρίς όνειρα.
Διαγραφή