«ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ δυσκολεύομαι
να σου μιλήσω από τότε που μπήκες στην εφηβεία. Έχω μπερδευτεί τελείως .Σου λέω να φέρεσαι πιο ώριμα να
είσαι πιο υπεύθυνος αλλά εσύ γίνεσαι έξαλλος. Από την άλλη όταν σε αντιμετωπίζω
σαν παιδί πάλι έξαλλος γίνεσαι.
Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέπτεται τι καλά που ήταν όταν ήσουν μικρός αλλά αμέσως τη διώχνω αυτή τη σκέψη. Είναι όμως αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζω εκείνο το λατρεμένο μου παιδάκι ,παρά μόνο όταν κάποιες φορές έρχομαι και σε χαζεύω την ώρα που κοιμάσαι ,όπως τότε. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πολύ αληθινό και ανθρώπινο κείμενο. Τελικά το μόνο που χρειάζεται στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η ειλικρίνεια και η ουσιαστική διάθεση διαλόγου. Οι εποχές αλλάζουν και ο καλύτερος τρόπος προσαρμογής σε αυτές είναι η κατανόηση των αλλαγών των άλλων αλλά και του ίδιου μας του εαυτού. Μόνο έτσι θα υπάρξει ανταπόκριση στις ανάγκες τις δικές μας και των γύρω μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εποχές αλλάζουν και ο καλύτερος τρόπος προσαρμογής σε αυτές είναι η κατανόηση των αλλαγών των άλλων αλλά και του ίδιου μας του εαυτού.Τα είπες όλα σε μια φράση.Ευχαριστώ Νικόλα.
Διαγραφή