Με το βλέμμα μόνο στις κάμερες μένουν αόρατοι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την Παιδεία

Η εκπαιδευτική κοινότητα επιδεικνύει υγιή και ζωντανά αντανακλαστικά απέναντι στην εξαγγελία του υπουργείου Παιδείας για μετάδοση του δια ζώσης μαθήματος με την χρήση της κάμερας μιας φορητής ηλεκτρονικής συσκευής. Προσωπικά όμως θεωρώ πως πρέπει να προσέξουμε να μην αυτό-παγιδευτούμε.

Υπάρχει ο κίνδυνος όσο τα βλέμματά μας να είναι στραμμένα προς τις κάμερες να μην δούμε και να υποτιμήσουμε όλα τα υπόλοιπα εξίσου σημαντικά που λαμβάνουν χώρα αυτήν την περίοδο στον χώρο της εκπαίδευσης. Πιστεύω πως σε μια εποχή που η προπαγάνδα και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης έχει την τιμητική της, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να παραμείνουμε νουνεχείς και με μάτια ανοικτά. Μην τα στρέφουμε μόνο εκεί που υπάρχει πολύ φως, όπως τώρα στις κάμερες, αλλά κυρίως εκεί που υπάρχουν οι σκιές και τα λιγότερο τονισμένα από φως σημεία. Συνήθως εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτερες απειλές. Φυσικά και θα φωνάξουμε για τα προσωπικά δεδομένα με τις κάμερες στην τάξη αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή την στιγμή αυτό που κινδυνεύει είναι το ίδιο το μέλλον του δημόσιου σχολείου, οι ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης των μαθητών και οι δουλειές χιλιάδων συναδέλφων μας. Δηλαδή δικαιώματα μορφωτικά και εργασιακά. Και αυτά δεν καταστρατηγούνται μόνο με τις κάμερες στα σχολεία αλλά και με την Τροπολογία που ουσιαστικά θεσμοθέτησε τη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως εναλλακτικής της δια ζώσης καθώς και με το πρόσφατο Πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση που ψηφίστηκε εν μέσω καραντίνας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ