Την σημερινή εποχή όλο και πιο συχνά παρατηρείται εκείνο το
πρότυπο οικογένειας όπου τα παιδιά ακολουθούν καθημερινά ένα απολύτως
οργανωμένο και απαιτητικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων, κάτι που φυσιολογικά θα
ταίριαζε σε ενήλικες, ενώ από την άλλη μεριά έχουμε γονείς που επιδιώκουν μετά
μανίας την ανεμελιά, την αποποίηση ευθυνών και την λιγότερη δουλειά, στοιχεία
που φυσιολογικά θα ταίριαζαν σε παιδιά.
Είναι σαφές ότι ζούμε μια εποχή που οι ηλικίες και οι ρόλοι μπερδεύονται:
τα παιδιά αποκτούν συνήθειες ενηλίκων και οι ενήλικες συνήθειες παιδιών. Τα
παιδιά εκτοπίζονται νωρίς νωρίς από τον παράδεισο της παιδικής τους ηλικίας και
οι γονείς τους κάνουν ότι μπορούν για να εισέλθουν σε αυτόν. Περίεργοι καιροί.
Κε Τσιριγώτη, καταπληκτικό άρθρο, ευχαριστώ πολύ που το δημοσιεύσατε. Μέσα από την μικρή μου εμπειρία με τους σημερινούς γονείς, είχα καταλήξει κι εγώ στο συμπέρασμα ότι είναι αδιάφοροι απέναντι στα παιδιά τους. Θέλοντας λοιπόν να ερευνήσω αν είναι σωστή αυτή μου η άποψη, έπεσα πάνω στο άρθρο σας! Συγχαρητήρια για τη διαφώτιση κι εύχομαι καλή δύναμη στο έργο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή